30 Haziran 2008 Pazartesi

Kuzey

Bu yazıyı yazmak sanki derinlere yolculuk yapmak gibi. İçimdeki soğuk kalan kısımlara belki de. Hani hep kuzey denince soğuk gelir ya akla. Ya aslında öyle değilse. Sıcaksa gerçekten soğuk bildiklerimiz. Yada soğuk yakar ya insanı cayır cayır; ya öyle yakıyorsa soğuk; ironik bir şekilde içimizi bu yüzden sıcak sanıyorsak.Ya kendimizi aldatıyorsak.

Bende bilmiyorum aslında bu kocaman yolculukta kuzeyin hangi tarafının bana eşlik edeceğini.Taraf olmak istemese de onun da benim vücudumun parçaları olduğu gibi parçaları, kısımları var..Kuzey yıldızı gibi.Aslında bir çok yıldızdan oluşur ya kuzey yıldızı. Biz sadece bir tane görürüz onu gökyüzünde.Oysa o çokluktan bir olmuştur. Yanıltır bizi, kandırır. Yalnızlığın güzelliğini kabul ettirmeye çalışır bize. "Bak de ben koca gökte yalnızım ama nasıl da parıldıyorum."der. Ama ben aldanmam ona çünkü yanında hep görmediğim başkaları da olduğunu bilirim. Açıklaması güç. Evet yalnızların da yanında kalabalıklar vardır aslında. Peşini bırakmayan kalabalıklar. Bu yüzden biz onlara yalnız deriz.Gerçekte çok kalabalık yaşayanlardır asıl yalnızlar. Yalnızlığı asıl bilenler kuzey yıldızı gibi gökte parıl parıl parlayanlardır. Kimseye çaktırmadan.

Şimdi bunları yazıyorum ya kendimde bir iç gıcıklaması hissediyorum. Tuzlu çekirdek yemiş gibi dudaklarım. Elimi dudaklarımdan çekiyor bakıyorum gözlerimdeki pusulaya, pusulam gözlerim benim. Sabit olmamasından sanırım hayrı. Takılıp kalamıyor bir yere, sabitleyemiyor kendini. Suyunu çekmiş sünger gibi. Elimi atsam bir yerlerden damlalarını akıtıyor.

Ne gelir ki akla kuzey deyince başka. Düşüncelerimle yazıyorum. Çünkü yazmış olmak değil derdim. Benden çıksınlar istiyorum, yollarını bulsunlar. Denizler geliyor aklıma, okyanuslar, seyrettiğim korsan filmleri,ama yine de hep sıcağı çağrıştırıyor bana.Arada buzlar da geliyor gözümün önüne kocaman kocaman ama geçip gidiyorlar. Kuzey bana dimdik ayakta duran, sıkıntısını üzüntüsünü kimselere belli etmeyen, şehrine, eşyalarına bağlı, alışkanlıkları olan bir kadını çağrıştırıyor. Daha doğrusu böyle kuruyorum kafamda kuzeyin sözcükten çıkıp da vücuda gelen halini. Onu bir kelime olarak düşlemekten çok bir birey olarak hayal ediyorum. İçinden sonsuz okyanuslar geçen, kan kussa kızılcık şerbeti içtim diyen bir kadını. O yıldız gibi.

Kuzey deyince siyah geliyor aklıma, alışılmadık oldu belki ama, güney deyince de herkes gibi yeşil ve mavi. Yani iki yanım var içimde biri herkes gibi, biri de oldum olası asi.

Bazen tutuyorum kendimi hemde öyle kocaman tutuyorum ki sımsıkı; annenin çocuğunu tutması gibi tutuyorum kendimi. İçimdeki asi tarafa ve o şiddetli fırtınaya kapılıp da azgın sulara katılmayayım diye. Bazen de olabildiğince bırakıyorum içimdekileri akıp yollarını bulsunlar diye su misali. Hayatın neresindeyim kimbilir. Kendim için koca bir bilmece. Ama belki beni hayatın bir yerlerinde tutan insanlar vardır herkesi olduğu gibi. Yani sadece bir yanımı görebilenler. Kuzeyimi ya da güneyimi. Bilseler oysa ikisi de ne kadar birbirleri gibi. Çapraşık, ardışık, karışık, paralel, girişken..Hepsi sadece bir beden. Bir ben...

Yok ki ötesi bunun. Yolda olmak gibi hislerim. Yolda olmak ve yolla birlikte yol almak. Geçmişini geleceğini hayallerini bir yapmak. Oldukça zordur aslında normal bir anda bunları birleştirmek. Sanki her biri aklınca kaçmak ister birbirinden. Dokunulmak görülmek istemezler kendilerinden başkası tarafından. Oysa ne çok kişi görür değil mi onları. Biz gösteririz bir de üstelik. Dizi dizi fotoğraflarda, gözyaşlarımızda, şarkılarımızda, yazılarımızda, gülümseyişlerimizde ya da aşklarımızda. Bu yazı İçimdeki ölmeyen çocuğa ve çocukluğuma en sıcak günlerime ithaf olsun. Benim hayatımın en güney ucuna. Rengarenk yaşanmışlıklarıma. Sessiz sedasız gidişlerim hiç olmadı ne de olsa hep bağıra bağıra yaşadım içimden de olsa. Kuzeyimi güney güneyimi kuzey yapa yapa. Şimdi hangi tarafımdayım bilmiyorum. Ama burdayım. Olduğum yerde.

Devamıysa yolculuklarımda belirlenecek. Hiç olmadığı kadar koşturmacalı geçen yolculuklarımda..

Hani derler ya yaşamak denen çığlık
Delirmesiyle başladı tanrının..
Ben kendi deliliğimle bir dünya oluşturdum artık…
Ne yapabilirdim ki
İnsan kendi serüvenine ne yapabilir ki
Teslimiyet ve kabullenişten başka..
Sadece zamanı dinliyorum varlığımın yanında..
Belki de son çırpınışlarım bu yolda..
Ne yapabilirim ki kendi varlığıma
Durup beklemekten başka..

8 yorum:

  1. Kuzey deyince benim aklıma soğuk, karanlık ve uzun geceler gelir.Sevimsiz bulurum. Mümkünse güneyleri alayım. Hatta Ekvator bile olur :))Sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. kuzeey deyince oğlum gelir hemen:) Bir kuzey rüzgarıdır oğlum,Poyraz:)Tıpkı annesinin hayatı boyunca esen nice rüzgarlar kadar asi,güçlü...Ama en çılgını,en yılmayanı aynı zamanda en yumuşağı,şefkatlisi baldan tatlısı:)İşte bir Poyraz bile bazen böyle esebiliyor,tatlı tatlı... :)

    YanıtlaSil
  3. Canım'ın içi,hayatın hep kuzeyleri de olacak güneyleri de,ama sen herzaman seni sevenlerin en güzel yerinde olacaksın.İyi ki bezimlesin,bizimsin.SOĞUKLARA DA, SICAKLARA DA rağmen sen hep tatlısın,hep tatlılıklar dağatacaksın.Seni çok seviyoruz,hep seveceğiz.Bebeğim.......

    YanıtlaSil
  4. Sevgili Maviye Yolculuk;
    kuzey kesinlikle soğuğu akla getiriyor bu yüzden sevimsiz gerçektende.Ama belki de sevimli taraflarına da bir bakmak gerekir diye düşünerek yazdım bu yazıyı.Ekvator a ben de geleyim seninle..Ne süperdir orası yaa:):)

    Güldemcim;
    Minik poyrazın için ne de güzel yazmışsın. Anne olmak da insanı yazar yapıyor galiba.Hayatın hep güzel taraflarıyla hepbirlikte olun siz çook kocaman mutlu olun..Poyraz da süper bir isim ayrıca.Kendisi gibi tatlı da..öpüyorum onu güzel yanaklarından..

    YanıtlaSil
  5. Canım Ablacığım;kuzey deyince benımde aklıma soğuk ve kutup ayıları gelir nedense.aslınd akuzeyde ısınmanın yolları vardır kendini ısıtabilirsin birde öyle düşün.yani kuzeyinde güneyinde iyi ve güzel yanları vardır.önemli olan güzel yanlarını görüp onlardan zevk alabilmektir.Seni seviyorum ablacığım benim iyiki varsın kocamaaaaaaaaannnnnnnnnn öptüm seniiiiiiiiii mucccccccccckkkkkkkkkkkkk.

    Elif Dinç

    YanıtlaSil
  6. Sevgili Tuğba,
    Öyle içten ve sıcak bir yorumdu ki sayfamda beni karşılayan..Dayanamadım hemen iade-i ziyarete geldim :) Çok teşekkür ediyorum güzel sözlerine ve umarım birgün görüşürüz ve umarım çocukluk arkadaşın ile hayallerine kavuşursun ...
    Bu arada blog bir harika,Takipteyim..
    Kucak dolusu sevgiler

    YanıtlaSil
  7. Zuzucuğum;elifciğim;
    ne de güzel yazmışsın pek de güzel yazmışsın bayıldım.arada okuyunca yaz böyle yorumlar ablana bakıym ok..çok özledim seni ben.sen de ben de iyice ev kızı modundayız uzun zamandır inşallah yakın zamanda bu modumuzdan çıkarız da herşey daha güzel olur.küçük şeylerden mutlu olmayı sakın ihmal etme.Seni çoooookk seviyorum ben de cicim..mucks

    Sevgili Nilay;
    Yorumu beğenmene sevindim.Ben de mutlu oldum böylelikle.Gerçekten içimden ne geliyorsa yazdım oraya birbirimizi tanımadığımızı hiç düşünmeden kaygı duymadan.Demek sana ulaşmış bu duygularım. Ne mutlu.Yaptığın iş gerçekten harika.Umarım bir gün tanışırı uzun uzun sohbetler ederiz seninle.Bakarsın bir gün komik aşçı şapkamı takıp sizin pastaları takibe gelirim bakıp bakıp kendimden geçerim artık:)şimdiden hayaller kurmaya başladım zaten.Güzel yanıtın için çok teşekkür ederim. Mutlu ve güzel pastalarınla kal.
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  8. Babacım;canım
    Bana yorum yazmanı çok seviyorum her okuduğumda da valla ağlıyorum ne yalan söyliym o kadar güzel şeyler yazıyorsun ki..hayat bize hep sıcak ve güzel taraflarını göstersin.ama soğuklarda olacaktır tabi onlarda da yanyana olalım her daim.sizi çok ama çok tarif edemeyeceğim kadar çok seviyorum.Tombilicim benim.öpücüklerim sizinle:)

    YanıtlaSil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)