2 Mayıs 2015 Cumartesi

Sokakta hayat var

 Fotoğraf: djazairi.tumblr.com

Sokağa çıktığım andaki mutluluğu anlatmak istiyorum burada aslında sizlere. Ama ne dersem diyeyim, en sevdiğim kelimeleri bile kullansam yeterli gelmeyecek biliyorum. Çünkü burada sokakta olmanın hissi özgürlükle eşit!

Havayı içine çekmek bu denli mutlu edemez ki insanı. Devamlı kampta kalmak o kadar yorucu bir şey ki. Evet kampta da yemekhaneye, eve gidip gelirken, işe gelirken dışarı çıkmış oluyoruz ama çoğu zaman üzerimizde camdan bir fanus kapağı olduğu hissine kapılıyorum. Bu alan içinde yerler ve toprak; sokak gibi kokmuyor. Kediler yok, insanlar yok, bir hareket yok, oldukça durağan. 

Üstteki fotoğraf Alger centre'dan bir kare, arkası hemen liman. Renkli duvar resimleriyle görmeyi sevdiğim bir yer. Başkent gerçekten farklı.

Fotoğraf: toni carratala by flickr

Burası da yine başkentin sokaklarından bir kare. Bekleyen, yürüyen, düşünen insanlar; telaşlı insanlar, durgun olanlar hepsi bir arada ve aralarından hayat akıp geçiyor. Tuhaf bir kimyası var sokakların. Güneşin asfaltı yakışının kokusu bile güzel. Binaların tozlu çehreleri, renkleri kaçmış sokak tabelaları, annelerin ellerinden tutup giden çocuklar.

İnsanın içi, bir defa dışarıya kaçmaya görsün; nasıl toplar ki hislerini sokaklardan!

Sebze satanlar, elbiseciler, uyduruk rengarenk plastikler, çöpleri karıştıran dilenciler, çılgın gazete bayileri, bir sokak kahvesinde dinlenen yaşlılar, yol kenarlarına sotelenen asi gençlik!

 Fotoğraf: Algeria- Tumblr

Bu coğrafyada insanlar, her zaman üzerine basa basa tekrar ettiğim gibi, sokaklarda oturmayı pek seviyorlar. Ben de onların bu hallerini seviyorum. Bazen tuhaf bulsam da. Biraz ağır yaşamlar tabi burada, hele ki yazın sıcaklarıyla hiç bir şey yapmak istemediklerine eminim. Bazen sadece oturup yolu izliyorlar. Bu fotoğraftaki yer başkentteki Büyük Postane (Grande Poste). Görüldüğü gibi kapısı açık, yani sanmayın ki postanenin açılmasını bekliyorlar. Onlar sadece bekliyor! Beklemek burada insanların sıkça yaptıkları bir eylem.

 Fotoğraf: Tlemcen'de bir ara sokak www.geo.fr


İşte her zaman kalbimin mihrabında duran pazar yerlerinden biri. Tlemcen isimli uzak bir kasaba'da çekilmiş. İlk geldiğim senelerde pek hevesle gidip görmüştüm. Kurban bayramı olduğu için her yer kapalıydı. Görebildiğim sadece aliminyum kepenkler oldu. Orada bir ara sokakta kurulmuş bu ufak pazar yeri. Her yerde, çoğu ara sokakta böyle tezgahlar görmek mümkün, tabi daha çok başkentte ve büyük şehirlerde gördüm ben. Casbah'ta çok güzel antikacılar olduğu söyleniyor. Umarım bir gün, dönmeden, onları da görme imkanı bulacağım.

 Fotoğraf: djazairi.tumblr.com


Casbah ara sokaklarında heyet toplanmış! Günün getirdiklerine dair bir konu üzerinde hemfikir olamamışçasına anlatıyor biri. Diğerleri de pür dikkat, akılları eskilerde sanki. Belki de sadece bir kapı önü sohbeti, en doğalından. 

İşte sokakta hayat var ve binbir çeşit hikaye!
Sokakta Mayıs var, çıkmak lazım...

8 yorum:

  1. sen de ne güzel yazıyorsun kendimi orada hissediyorum okurken seni:)
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim canım:) Sen de bu güzel sözlerinle beni mutlu ediyorsun şu güzel günde. İyi ki varsın.
      Bende seni büyük keyifle okuyorum inan. Duygularımız karşılıklı.
      Sevgilerimle

      Sil
  2. aklımda bir lizbon var bir de cezayir artık gezilecek :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ohh süpermiş:) sevindim. Yalnız burada gezinmek biraz eziyetli olabilir. En son tur ile gelen kafile silahlı jandarmalar eşliğinde stresle gezmiş her yeri:):)

      Sil
  3. evet sokakta hayat var ve evet yaşasın bahar!
    sayende gezdim oraları akşam akam iyi geldi..
    öperim..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de öpüyorum canım teşekkür ederim, nihayet geldi bahar ya gözümüz yollarda fena kalmıştı bu sefer:)

      Sil
  4. Sokak sokak geziyoruz sayende. Beklemeleri sevmeleri garip gelse de aslında pek çok Avrupalı sokakta çok oturmaz ama sırada sesini çıkarmadan bekler. Sabırsızlık bize özgü mü acaba? Sokakta oturmayı biz de severiz orası ayrı:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah ben de sizlerin sayesinde geziyorum sanal da olsa:) Biz gerçekten sabırsız, canı tez bir milletiz, bunu bu topraklarda daha iyi anladım. Biz sokakta oturmayı severiz evet ama bunlarınki bir başka. Ben tr'de otoyol kenarında oturup arabaları, yolu izleyen pek insan görmedim sanırım:) Acayiplikler ülkesi olabileceği yönünde bir takım fikirlerim var:)

      Sil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)