14 Ekim 2015 Çarşamba

Gerçeğin mayası

 Fotoğraf: Algeriens-weheartit.com

Gerçeğin mayası zamandır. İçinden geçip gittiğimiz, gidip dönemediğimiz, varmak isteyip varamadığımız. İnsanın mayası da hayattır. Bir bir işler insanı, yoğurur, döver, dinlendirir veye harekete geçirir. İnsanın mayası iyiliktir. En saf haliyle doğar, büyür, gelişir ve değişir. 

Türlü türlü insanız yeryüzünde. Evrendeki bir pamuk ipliğinde yaşamaya çalışıyoruz hepimiz. Hepimiz özde aynı ve biriz. Gülümseyişlerimiz, hayallerimiz, hayatlarımız, umutlarımız aynı. Hiç bitmeyecekmiş gibi yaşıyoruz ömrümüzü ve büyük kavgalar ediyoruz birbirimizle. Dünyaya, doğaya, zamana hakim olmaya çabalıyoruz. 

Şu günlerde vatanımda olanlar içimi bir ok gibi deliyor. Deliyor ve çıkıp gitmiyor, oydukça oyuyor. Üzülmekten gayri yaptığımız belirli bir şey yok. Sabah kalkıp üzülüyor akşam yatarken üzülüyoruz, rüyalarımız bile üzgün. Bunca insanız, bunca zaman farkına varamadık. Kin, nefret, şiddet, haset, yalnızlık dolu dört bir yanımız. Bir arada kalmak, bir arada yaşamak neden bu kadar zor. 


Fotoğraf: Calvin Smith by flickr

Her coğrafya savaşlar gördü. Her insan yenildi, toparlandı, çalıştı. Herkes yaşamak telaşında. Herkes sevebilmek, devam edebilmek telaşında. Her insan özünde iyi. O iyilik nasıl oluyor da gün geçtikçe karanlığa kapılıp dönüşüyor. Karşımızda bizim aynımız olan birine nasıl bunca kötülük yapabiliyor. Nasıl başkalaştırıyor bir diğerini. Nasıl ölsün, beter olsun, daha çok ölsün diyebiliyor aklım almıyor. 

İnsanoğlu çok acayip. İnsanoğlu çok iyi. İnsanoğlu çok kötü. Çocuklarımıza nasıl anlatacağız tüm bu yaşananları. Herkese kötü mü diyeceğiz yoksa iyi mi? Kork saklan kaç mı diyeceğiz; geliş, büyü çalış ilerle mi? Bizim gibi koca koca insanların aklı kalbi almazken tüm yaşananları, o küçücük bedenlere nasıl anlatacağız?

Fotoğraf: tamesguida1965 by flickr

Dünya zaten bir ipin ucunda, yarına çıkacağımız belli değil. O karanlık ve derin evrendeki ufacık küre üzerimize kapanabilir bir gün sonra. Huzurla, hayallerle gülümseyerek yaşamak neyimize yetmiyor. İnsanlar böyle böyle mi akıllarını kaybediyorlar, düşünerek! 

Olan biten, onca ölen, onca ağlayan yalvaran insan. İnsanlığımız ne için bu halde! 

İçimizde büyük bir eksiklik var. Yiyor içiyoruz utanıyoruz, ufak şeyleri dert ediniyor pişman oluyoruz, uyudukça uyandığımıza hayıflanıyoruz. Kalbinde hala iyilik olanlar kötülere karşı bir savaş veriyor, insan insana karşı. Dünya bu kadar mı kötü, yaşamak bu kadar mı acı? 

İşte hepimiz özde aynıyız, biriz. Sen, ben ve diğerleri değil, birlikteyiz, biziz. Bunu kabul etmek, gerçeği anlamak bu kadar mı zor...İnsan nasıl bu hale geliyor? Neden bu hale geliyor? 

Adeta hayat memleketimde ikiye ayrılmış. Biz ve diğerleri. Öyle insanlar var ki daha çok ölsünler diye dua ediyor. Okudukça insanlığımdan utanıyorum. Türlü hakaretler, küfürler. Karşısındakinin de bir can, bir anne, baba, kardeş olduğunu anlayamıyor. Nasıl düzelecek ve nasıl huzura erecek bu memleket bilmiyorum. Bu fikirlerle dolu insanlar nasıl kurtulacaklar içlerindeki kinden, nefretten, şiddetten? Çok zor bir sınavdan geçiyoruz. İnsanlık sınanıyor! Eğer böyle devam edecekse hayat, dursun toptan, dönmesin istiyorum.  Duymaya, görmeye kalbim dayanmıyor. Hep birlikte ölelim ve yeniden başlayalım, huzurla, barışla! Hiç bir insan bunca kötülüğü, bunca ölmeyi hak etmiyor...

13 yorum:

  1. Nasıl düzeleceğini biliyorum ben nasıl bozulduysa öyle. Çoğunluğun düşünmediği ne söylenirse dinlediği bir ülkede insanlara ne yapacağını söyleyeceği iyi vicdanlı hakkaniyetli bir lider çıkarsa hepsi ona uyacaktır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gece;
      güzel sözlemişsin. Buna ben de katılıyorum içtenlikle. Önemli olan düşünceleri söyleyebilmek, dinlendiğini bilmek, vicdanlı, hoşgörülü olabilmek.

      Sil
  2. Bu kadar yaşananı görüp, elimden bir şey gelmeden oturup günlük yaşantıma devam ederek geçirdiğim günlerin gecelerinde bazen ben de diyorum, arkamızda üzülecek kimse kalmamacasına hep birlikte ölelim. Batsın da şu paylaşamadığımız dünya, kurtulalım derdinden.
    Sonra da diyorum, belki şimdi olan biteni anlayamayan o küçükler çözecektir bu sorunları. Biz yapamadık, bizim neslimiz böyle geçti gitti. Belki onlar kurtaracaktır bu insanlığı. Mümkün gibi de görünmüyor düşününce. Şimdilik önümüzdeki günleri hak ettiğimizce yaşamak zorundayız. Bütün bu olaylar bıktırdı, bezdirdi insanları. Artık kimse üçüncü gün düşünüp üzülmüyor. Hayat böyle oldu.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh deniz ahh valla işte ne yazasım ne konuşasım geliyor bu durum karşısında benim çoğu zaman. İyi olmasını çok arzu ediyorum ama güvenim kalmadı insanoğluna. Küçüklerden pek umudum da yok açıkçası, yani belki az bir yüzde den bir şeyler çıkabilir. İnsanlar çok cahil, bencil, düşüncesiz yani yeni nesil de öyle, ilgili de değiller dünya haliyle. Biz de öyleydik zamanında ama ne bileyim, göreceğiz hep birlikte. Bunca bezmişliğe rağmen yine de umutlu hayaller kuruyoruz ya en çok ona seviniyorum ben. Hayat işte!

      Sil
  3. Sakin olmak, sükunet içinde kalmaya çalışmak konusunda kendimi telkin ediyorum sürekli..Akılla ,fikirle olacak işler değil. En kötüsü de daha dün can dostum dediğimiz insanlarla ters düşüyor olmak..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de sevgili elif, devamlı bir kendimi telkin halindeyim. Ama bazen o kadar sinirleniyorum ki her şeyi kırayım dökeyim istiyorum. Sonunda tabi yine toplayacak olan ben olduğumdan durulup sinirimi eyleme dökmüyorum:) O can dostu dediklerimiz acaba gerçekten öyleler mi diye de çok düşünüyorum ben aslında. Uzak olunca biraz daha farklı oluyor her şey çünkü. Ben sanırım bunca senelik gurbette şunu çok iyi anladım gerçekten insan yanında kim olursa olsun yalnız olacak, kendi kendine yetmeli ve yetinmeli. Fikir ayrılığı olan çok fazla insan var önemli olan buluşacak ortak paydalar bulabilmek, ayrı düşmemeye gayret göstermek sanırım.

      Sil
  4. off valla, ankara izmir istanbulda da başlarsa terör yandık. bu terör gittikçe vahşileşiyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında nerede olduğu değil halen oluyor olduğu önemli. Terör hep vahşi bir şeydi, şimdi sadece daha fazla göz önünde olduğu için öyle görünüyor. İnsanlar nasıl bu kadar kötü olup birbirlerini öldürebiliyorlar benim aklım sırrım almıyor inan. Hiç bir nedeni kabul edemiyorum öldürmek söz konusu olduğunda.

      Sil
  5. Sayende çok güzel sayfalar keşfettim Tuğba. Murat Gülsoy ve Evrenin Dünyası'na bayıldım. Ufkum genişledi. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok sevindim Elifcim güzel sayfaları sayemde keşfetmiş olmana. Daha kim bilir bilmediğimiz ne güzel sayfalar var. Sen de keşfedersen bana yaz olur mu:) Sevgiler

      Sil
    2. Çok sevindim Elifcim güzel sayfaları sayemde keşfetmiş olmana. Daha kim bilir bilmediğimiz ne güzel sayfalar var. Sen de keşfedersen bana yaz olur mu:) Sevgiler

      Sil
  6. gerçeğin mayası zamanı çok uzatmaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnternetim yoktu yeni geldi, şu an yeni yazı yazıyorum:)

      Sil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)