Pastırma yazı

Pastırma sıcaklarına ne zaman varacağımızı düşünüp duruyordum uzun zamandır ve artık ümidi kesmeye başlamıştım. En güzel tarafı da bu oldu sanırım. Tam ümidi kestiğim anda hayatıma giriverdi ve hem heyecanlı bir bekleyişin sonunda mutlu oldum hem de sıcağın etkisi ile yeniden neşe ile hayal kurmaya başladım. 

Yazın, doğa ile bir olmasını hep çok sevmişimdir. Çiçeklerin kendini yaz için hazırlamalarına tanık olmak, yeşilin coşması, mavinin asıl rengine bürünmesi hep büyük bir mucize olarak görünmüştür gözüme. Bu yüzden renklere aşık oldum sanırım. 

Kapılar da bambaşka hayatlara açılan gizli geçitler gibidir ya o yüzden de o dönüşümü yaşayabilmek adına kapı tokmaklarına tutuldum. Cezayir'de, Fas'ta ve Tunus'ta beni en çok etkileyen şeylerdi onlar. Bu aslanlı kapı tokmağını Alger merkezde çektim.

Bunlar da kamp alanımızdaki en sevdiğim top çiçekler. Öyle göz alıcılar ki bence insan her bir noktasını incelemek için büyük bir istek duyuyor. 

Tabi bulutları hiç unutmamalı! Elimle dokunabileceğim kadar yakınımda olabilseler keşke. Hatta bazen kafamı göğe kaldırdığımda başımla onlara değebilsem. Bir masaldan ibaret bile olsaydı dünya ben o masalı her gün yeniden yaşamak isterdim. 

Benim minik Safranım. Boncuk gözleri ve kocaman kaşları ile nasıl da masum ve sevimli. Oyuncu bir kedi. Zaten hangi kedi yavrusu oyuncu değil ki. En sevdiğim tarafları da bu zaten. Hem iyi bir arkadaş hem en soğuk anlarda sıcak bir dokunuş ve  hem de yalnızlıklarda o mırıldamaları ile eşsiz sevgi yumağı kedilerim benim.  

Bu çiçek bende yakıcı bir his uyandırıyor. Sanki dokunduğumda batacak gibi ama öylesine yumuşak ve pufidik. Mayalı ekmek misali dokunduğun anda ellerinde sönüveriyor o pufluğu. Kırmızı dalları ile de can alıcı bir güzelliği var. Yeşille yan yana durdu mu doğa öyle güzel poz veriyor ki o anı yaşamdan çalmamak için deli olmak lazım.

Ve işte en sevdiklerimden. Evimdeki bütün yünlerden ponpon yapabilirim. Bir defasında bir oyuncakçıda koca bir paket ponpon satıldığını görmüştüm, içim gitmişti almak için ama öğrenciydim o  zamanlarda ve onu almak için param yoktu. Çünkü saçma bir fiyatı vardı. Bir de ne göreyim kenarından delinmiş meğer ve bazı ponponlar kendilerini dışarı bırakmışlar. Hemen en renklilerinden iki gün tanesini kapmıştım. Elimde oynaya oynaya, yumuşaklığı ile mest olarak orayı terk ettiğimi hatırlıyorum. Utanmıştım ama o ponponları çok da sevmiştim. Hala saklarım:) Aradan tam tamına dokuz sene geçti. 

Ahh o dün içtiğim portakal suyu ne kadar da güzeldi. Yarısı taze sıkılmış yarısı hazırdı. Tatlılığı, kokusu ve taneleri ile mest etti beni. Meğer portakal suyunu özlemişim. Kış geldiğinde en çok sabahları portakalı taze taze sıkıp içmeyi seviyorum. Okula gittiğim zamanlardaki gibi hissediyorum kendimi. Gözümü kapatsam evimizdeki mutfak masasında bulacağım sanki kendimi. 

Benim pozcu tostosum. Öyle çok seviyor ki fotoğraf makinesini, görür görmez yanıma gelip öylece duruyor, titresin istemiyor özenle verdiği pozu. O kuyruğu da yana kıvırıvermesi yok mu, minik patilerinin büküldüğü yerleri ve minik pamuk göğsünü saatlerce sevmek istiyorum. Gölgesi bile muzur çıkmış sanki bıdığımın. 

Charlotte'um ve ben. Yıllar sona bu fotoğrafa baktığımda onu ne kadar da çok özleyeceğimi düşünüyorum. Yıllar evvel aldığım ayımın yeşil kazağını giydirdim ona. Freddy gibi oldu ama çok sevdik ikimizde. Kocaman gözlerini öyle açtığına bakmayın o bir yandan yavrularını kesiyor da ondan:) Patisini bileğime oturttu mu rahattır benim pamuğum. Canım kızım senin o şapşirik bakışlarına bayılıyorum. 

Heyy yaz! Sana diyorum! Gidiyorsun ya sen şimdi, hemen gel yine olur mu? Fazla özletme kendini. Arada bir görünüp kaybolsan bile yeter. Yeter ki çok uzaklaştırmasın bizi mesafeler. Pastırmanın kendi de çok güzel ama yazı bir başka:)