Bugün yine yağmurlu bir gündü. Sabah serinliği yoktu ilk adım attığımda dışarıya uyku sersemi. Derin bir nefes çektim ve burada olduğumu yeniden algılamaya çalıştım. Başarabildim mi bilmiyorum. Sabah çorbamı içtikten sonra ofiste masamda oturdum hep, bir türlü istediğim gibi yapmayı başaramadığım masama. Yakında olacak umarım.
Hala kampta kalmaya devam ediyoruz. Salmıyorlar bizi buradan güvenlik nedeniyle. Şu anda tek gitmek istediğim yer evim. Şimdi dağınık, pis ve soğuk olan evim. Ama yine de gitmek istiyorum. Özledim. Daha bir gece geçirebildim sadece orada o da ilk geldiğimiz gece. Daha bavulum bile olduğu gibi duruyor. Bir sürü de yapacak şeyim var. O yüzden bir an evvel gidesim var.
Bütün bunların haricinde bugünümü güzel kılan bir şey oldu. Geldiğimden beri göremediğim charlote u gördüm bugün, sevdim ve ona yemeğimden ayırdığım eti verdim. Pek de güzel yedi. Çok özlemişim kızımı. Nasıl da ürkekti yanımdayken ama bir o kadar da pamuk. Görünce zaten ve yumuş tüylerini sevdiğimde ağlamaya başladım hüngür sümük. Sanırım onu yeniden eve götüreceğim giderken. Bakalım hala karar vermiş değilim ama istiyorum. En azından havalar düzelene kadar ve tabi yeniden birbirimize alışacağız. Onun yanımda olmasını özlemişim, ayaklarımda uyumasını, beni ısıtmasını, gırlamasını ve yanımda yuvarlanmasını..
Temiz ve iyi görünüyordu. Sadece biraz zayıflamış hepsi o. Daha çok görsem daha çok mama veririm ona ama nedense çok nadir ortaya çıkıyor. Umarım bundan sonra daha sık görürüm kızımı.
Yeni haberlerle yeniden yazacağım. Herkese güzel günler diliyorum. Mutlu kalın :)
İnsanın evi gibisi yok Tuğbacım, bende evimden başka yerde rahat edemem hemen özleyiveririm. Sende umarım bir an önce geçersin evine.
YanıtlaSilbir an önce evine yapmak istediklerine kavuşursun umarım şekerim.. sağ salim olsunda geç olsun! bir an önce durulsun ortalık! kendine dikkat et! muckkk
YanıtlaSilCharlotteyi mıncırdım senide öptüm canım :)
YanıtlaSilSevgiler SLN