Güzel detaylarda gizlenen Cezayir

Cezayir'e bir günde gelen fırın sıcakları bir anda da gidiverdi. Öyle komple gitmedi, yok olmadı ama azaldı. O bile iyi geldi inanın. Biraz yaprak kıpırdayınca kendimize geldik. Günlerdir sıcaktan bahçelerde duramadık. Neredeyse klimanın karşısında dikilir vaziyette veya suyun altında yatacak şekilde kalacaktık. Afrika sıcağı işte bu dedirtti.

Yine de tüm sıcağa rağmen şikayetçi olmamaya çalıştım çünkü kışın devamlı kasvetten, soğuktan şikayet eder haldeydik. Eşim zaten bunca sıcağa rağmen gayet memnun. Çok fenalık geldiğinde az da olsa söyleniyor ama ohh diyoruz yine de. Yaza kavuştuk ya daha ne isteriz, hem tatil zamanı da yaklaşıyor gün be gün.

İlk kareyi Kouba tarafında bir sokağın hemen çıkışında ana cadde üzerinde arabayla yol alırken çektim. O yüzden biraz yana yatık. Telefonla çektiğim için bazen yakalamakta zorlanıyorum seyir halindeyken. Artık büyük fotoğraf makinasını neredeyse dışarıda hiç kullanmıyorum çünkü çok dikkat çekiyor. Elbette hiç bir alet onun kadar net ve güzel çekemiyor ama telefonu gizlice de olsa kullanabilmek gibisi de yok. Burada fotoğraf çekimine karşı çok hassaslar. Defalarca tekrar etmeye çalışıyorum. Hele ki polis jandarma barikatlarının oradan geçerken, karakol yakınında iken veyahut etrafta herhangi bir yerde polis veya jandarma varken elinizde ne olursa olsun çekiyor vaziyette görünmemeye çalışan aman ha!

Bu da Kouba'da bir ara sokaktaki ev. Evin tellerini bile çok sevdim. kocaman da terası var. Eminim çok kullanmıyorlardır. Biz olsak hemen mangala sarılırdık öyle bir evde. Burada evler genelde kocaman. Her ne kadar evlerin görünen kesimlerinde yaşama dair pek iz olmasa da içleri öyle değil. Bazen ailenin değişik fertleri de aynı evin içinde yaşıyor olabiliyor. Otel gibi diyorum ben. Kalabalık olması da güzel elbet ama ahh kadınlar için kimbilir ne zordur. Devamlı koca koca tencelerde yemekler pişir, hizmet et, süpür temizle. Ne çekecek çilesi varmış bu kadınların. Keşke girip içlerini de görebilsem tüm merak ettiğim yerlerin. Bazen kapılarını çalıp ben evi görmeye geldim demek istiyorum. Herhalde türk olduğumu duyunca içeri buyur ederlerdi öyle tahmin ediyorum. Misafir seven bir toplum çünkü Cezayirliler de. Zaten türk lafına ekstra bir sempatileri de var.

Eşimin kardeşi Alger'de bir eve taşında. Onların evleri de kocaman ve bahçeli. Ben pek sevdim. Büyükçe bir mutfak, yüksek tavanlar, yerde desenli seramikler. Cezayir'de yeni bir ev gördüğüm için de mutluyum. bu köşe oturma yeri de bahçelerinden. Aynı desenden bir odanın tabanını da döşemişlerdi yanlış hatırlamıyorsam. Bir dahaki sefere onu da fotoğraflarım. Yeni taşınıyorlar, ancak yerleşiyorlar. İnşallah güzel günlerde mutlulukla otururlar. Keyifli bir ev, bahçede ortancalar güller var ve bostan yapılabilecek bir alan da var.

Burayı da çok beğendim. El Djazair otelinin içerisinde bir yer. Merdivenler nereye varıyor bilmiyorum. El Cezayir otelinin diğer bir ismi de St. George. Botanik bahçesi, restoranları, güzel desenli seramiklerle kaplı çevresi var. Bahçede ağaç şeklinde bir kaktüs de gördüm. Akşamları bir şeyler içilecek yeri de var bahçelerinin içinde. Hoş bir yer. Burada en sevdiğim yerlerden biridir. Çin lokantasına da gitmiştik oldukça güzel şeyler yedik. Sergi salonu, müzik salonu da var içinde. Bir dahaki sefere daha çok detay anlatırım artık görsellerle.

Burası da Cezayir otelinin havuzu. Biraz ufak ama temiz ve suyu da buz gibi değil. Büyük bir keyifle yüzdük. Ayrıca ramazan ayında dışarıdan müşteri kabul eden tek yer sanırım. Çoğunluk yabancıydı. Turist değil de daha çok iş amaçlı gelenler veya otel müşterileri vardı. Bu yüzden de burayı seviyorum ben. Yiyip içebiliyorsunuz ramazan da olsa. Devlet oteli olmasına karşın takındıkları tavır harika. Cezayirden beklenmeyecek derecede modern. İlk defa da bu kadar kişinin aynı anda havuzda bulunduklarına tanık oldum. Genelde insanlar şezlonglarında güneşleniyor, kitap okuyor veya telefonları ile ilgileniyor oluyorlardı önceki seferlerde. Aurassi otel de restorasyondan sonra çok güzelleşti ama oranın havuzuna saatli bir giriş var. 12 den sonra kapıları kapatıyorlar. Yer bulabilmek için 9-10 gibi gitmek gerekiyor. Burası 11 de açılıyor. Aynı zamanda kışın kapalı havuz olarak da hizmet veriyor burası. Biz açık alanda yer olmadığı için gölgelikli kısımda oturduk ama iyi de oldu. Zaten yanmak gibi bir maksadımız yoktu. Üstelik bu peynir halimizle güneşte olsak bizim için iyi olmazdı. Giriş 2500 dinar yani 50 tl, kişi başı. Akşam saat en geç 6 gibi gidin diyorlar kibarca. Ama uzun zamandır geçirdiğim en keyifli havuz günüydü. Geç de gitmiş olsak keyfine vardık, stres attık, rahatladık. Denize girmek büyük bir eziyet olduğu için yaz aylarında otellerin havuzlarını tercih etmek en akıllıcası. Plajlar çünkü ya çok kalabalık, ki zaten ramazanda plajda olmak pek iyi karşılanmıyor, ya çok uzak, ya da sırf erkek dolu oluyor.

Uzandığımız şezlongların arkasındaki duvar desenleri. Çok hoşuma gidiyor her yerde desenler görmek. Ayrıca havlu hizmeti de var giderken götürmeniz gerekmiyor. Yemekleri da gayet güzel ve çeşit bol.

Havuz çıkışı uzun zamandır gitmediğimiz bir restorana gittik. Bosphore restoran. Birkaç sene evvel gitmiştik en son. Uzun senelerdir burada yaşayan bir türk bey işletiyor. Oldukça güler yüzlü ilgili biri. Kebaplar mezeler var. Biz açıkçası bunca yöresel şey olmasına rağmen bir türk beyaz peyniri bir türk siyah zeytini getirmemiş olmasını yadırgadık. Hani en azından onlar da olmalıydı. Etler kebaplar gayet güzeldi, mezeler de güzeldi. Bir türk kahvesi yoktu mesela, bence onu da getirebilir kendisi. Yani demem o ki yoklukta türk yemekleriyle mutlu olunabilecek bir yer. Özleyenler için ideal. Zaten buraya gelen her türkün de bildiği bir yer. İlk gelişte hemen buradan bahsetmişlerdi bize de, ilk keşiflerimizden biridir. Ortamı da son derece güzel. Bu çektiğim kare tavan işlemesi. Duvarlarda güzel tablolar, desenli seramikler var. Restoranın ortasında da kocaman bir ocak başı var.

Daha sonrasında da fazla gecikmeden şantiyemize döndük. Arada böyle keyifli zamanlar geçirmek gerçekten çok gerekli. İnsan çünkü devamlı ufacık bir alanda iş ev git gel moduna girince, e ramazanda da hayat gündüzleri de akşam üstleri de durmuş olduğundan delirecek gibi oluyor. Geceleri herkes sokaklarda ama işte kuru kalabalık bana kalırsa. 

Cezayir'de ramazan diye ayrıca bir yazı da yazacağım, hazırlıyorum. 

Herkese sevgiler