6 Kasım 2020 Cuma

Bu ne yaman çelişki böyle

 Merhaba Herkes;
Yine günler günleri kovaladı. Pandemi denen illet bitmedi ama bizim karantina günlerimiz sona erdi ve İzmir'de hayatımıza devam ediyoruz. Baktım ki bloga en son Harran günlerini yazmışım, şimdi neresinden yakalayıp devam etsem bilemiyorum. 
Geldikten sonraki günler Urfa üzerine epey konuştuk. O günlerden sonra eve olmak gerçekten hepimize iyi geldi. Tan evde olmaktan ve oyuncaklarına kavuşmuş olmaktan son derece mutlu oldu. Koca yazı nasıl da hızlıca geçtik insanın aklı almıyor. Pandemi, hayatımızı gerçekten çok değiştirdi herkesin hayatında olduğu gibi. Çocuklar en çok etkilenen grup bana kalırsa. Biz halen parka falan gitmiyoruz. Ama daha iki üç gün önce hıncahınç dolu bir parkın önünden geçtik. Tabi tan karmaşa yaşıyor böyle görünce parkları, anne biz neden gitmiyoruz diyor, virüs bitti mi diyor. Ben de elimden geldiğince yaptıklarının doğru olmadığını anlatmaya çabalıyorum..
Yazın ne kadar korunmacı davransak da yazlıklarımızda plaja falan inmeyerek sakin yerlerde denizimize girdik. Tabi çok stres olduk ama buna da şükür diyorum. Memleketime gittim annemlerle, kefken'e gittim. Temiz hava, bahçe ve güneşten faydalandık elimizden geldiğince. Sonra evimize geri döndük ve rutinimize kaldığımız yerden devam ettik. 
Şimdi neden yazmadığımı düşündüm de hem okuyanların olup olmadığını bilmediğimden biraz şevkim kırıldı sanırım, hem de yazmadıkça körelmiş gibi hissettim ve tedirginliğe kapıldım. Bundan sonra yazarım diyemiyorum ama çabalayacağım. Çünkü o kadar hiç bir şey yapmıyorum ki kendi adıma, biraz alana ihtiyaç duyuyorum. Bazen beynim alev alev yanıyor gibi hissediyorum. Sadece Tan'a bakmak, onunla ilgilenmek, oynamak, evin işlerini halletmek yetmiyor. Bir işe yaradığımı hissetmiyorum. Kendimi çok ertelediğimi düşünüyorum. Bu zaman bir daha geri gelmiyor, şu anki isteklerimi ilerleyen zamanlarda isteyeceğimi düşünmüyorum. O yüzden bir şeyler yapmak için en iyi zaman 'şimdi'.
Deprem psikolojik olarak hepimizi çok etkiledi. Dışardaydık ama inanılmaz sallandık, arabaların deniz dalgası gibi hareket etmesi gözümün önünden gitmiyor. Şanslıyız ki evde değildik çünkü kaya üzerinde olmamıza rağmen komşular çok fena olduğunu anlattılar. Tan evde olsaydı çok korkardı. O gün düz ayak bir yerde ve kucağımda olduğu için olayın farkına varmadı. Çoüu zaman sallanıyor gibi hissediyorum. Geceleri tilki uykusu gibi uyuyor bir şey olursa nereye gireriz diye plan yapıyorum. Bahçeye kaçarsak evin anahtarını içerde unutmayayım diye düşünüyorum. Kafamda deli sorular! O giden canlar için içim yanıyor. Allah bir daha yaşatmasın!
Cezayir'de işimiz hala devam ediyor ama hava sahası kapalı olduğu için kimse gidemiyor. Zaten orada da pandemi çok artmış. Her yerde olduğu gibi. Bir gün elbette gideceğiz ama bittikten sonra olmasını temenni ediyorum. Hayat acayip bir şey, olması gerektiği gibi oluyor, ilerliyor, dönüşüyor. Güzel şeyler göstersin hepimize ve özellikle de çocuklarımıza. 

Şimdilik yazacaklarım bu kadar. Umarım hala okuyan birileri vardır. 
Sevgilerimle


5 yorum:

  1. Merhaba, ben okuyorum yazdiklarinizi. Cok gecmis olsun, izledigim videolardan depremden etkilenmemek mumkun degil diye anliyorum. Benim ailem de Izmir'de. Korkudan yazliga kactilar ve hala donemediler. Bu hafta donecekler umarim. Sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba. Ne mutlu bana. Teşekkür ederim vakit ayırıp okuduğunuz için. Blog okumak başlı başına çok keyifli bir iş aslında ama ben uzun zamandır yazmaya da okumaya da vakit ayıramıyorum. Ailenizin iyi olmasına sevindim. izmir bir nebze olsun en azından gündüzleri daha sıcak başka illere göre. Yazlıklarda bir süre daha gönül ferahlığıyla kalınabilir. Umarım bir daha yaşanmaz. Bizden de kocaman sevgiler

      Sil
  2. aH tUĞBACM kaç ay geçmiş yazmayalı. zaman nasıl akıp gitti değil mi?
    okuyan var mı yok mu bilmiyorum diyorsun. bence kendin için yap hatta oğlun için. ben 10 yıl önce yazmaya başladığımda pelin 5-6 yaşındaydı.
    iyi ki hep yazmışım diyorum şimdi çünkü geriye dönüp dönüp okuyorum o günleri yaşıyorum tekrardan. bir tür günlük gibi. ileri de kızımın da okuyacağını hayal ediyorum. varsın kimse okumasın..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canımmm;
      sorma aylar olmuş. Karantinadan çıkıp izmir e geleli 7 ayı geçti inanamıyorum. Daha dün gibi. Ömür dediğim 3 gündür dün geçti yarın meçhuldür o halde ömür dediğin bir gündür o da bugündür demiş şair. Bu sıra hep hatırlıyorum. Uçup gidiyort hayat. Dediğin gibi tan için yazsam harika olur ama işte onlar da büyüyünce kıymet verip okuyacaklar mı bakalım yoksa amaaan annem de boş işlerle uğraşıyormuş mu diyecek. şimdiki çocuklar bir değişik. Biz olsak annem yazmış olsa ayy ne kadar da kıymet verirdim. ama bu kafam 40 yaş kafası tabi. Bakalım umarım bu sefer yazarım. Kocaman sevgiler sana da buralardan. Beklerim kalk gel:):)

      Sil
  3. Simdilik burdan bir goz kirpayim, selam gondereyim, sonra bir ara uzun uzun da konusuruz belki;) Ama zaten biliyorsun buralarda oldugumu, keyifle okudugumu. :)

    T-küpü op benim icin kocaman :D Sevgiler canim..

    YanıtlaSil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)