Taban çarpı yükseklik bölü iki

Şimdi sanırım bu da ne böyle diyorsunuzdur yazımın başlığını görüp..Bu yazı dün geceden kalma. Dün gece yemeğimizi yedikten sonra her zaman yaptığımız gibi tv odasında biraz oturup odamıza gittik. Annemler geçen sene hazırladıkları kargoda bana LES kitabı da yollamışlardı. Uzun zamandır dokunmamıştım. Geçen hafta geldiğimizde kitabımı da koydum kamp için hazırladığım çantamıza. Arada sırada çözüyordum. Dün de gündüz yine arkadaşım Sarah beni ziyarete gelmişti fakat babasının toplantısı çıktığı için erken gitmek zorunda kaldı. O gittikten sonra ben de biraz test çözeyim bari dedim. Oturdum les kitabının başına. Lise zamanlarından beri çok seviyorum test çözmeyi. Özellikle Psikoloji ve Türkçe testlerini. Matemetiği oldum olası sevmem zaten. Akşam odaya geri geldiğimizde eşim de kitabı görüp hadi biraz çözelim dedi. Başladık birlikte çözmeye. Ben tabi artık hiç hatırlamadığım için matemetik ve geometriye hiç dokunmamışım, eşim de tam bir geometri delisiymiş meğer. "Valla unutmuşum ben" de diye diye gördüğü tüm soruları başarıyla yaptı. Şok oldum. O sırada çözüm ararken sorulara bir de baktım kendi kendine formulleri falan söylüyor. İşte "taban çarpı yükseklik bölü iki, 30 derecelik açının karşısındaki kenar hipotenüsün yarısıdır, bir de karşı bölü komşu falan.."Heehe eski günler geldi aklıma ve bunca yıla rağmen bunları nasıl aklında tutabildiğine şaşırdım. Bu formüller benim için şu anda sadece birer anıdan ibaret, puslu ve eski.

Ne çok çözerdim bir ara bu testlerden. Ama en çok da dershaneye gittiğim zamanlarda oradan verilen yaprak testleri severdim. Çoğunu uzun yıllar sakladım bazılarını hala daha atmıyorum deli gibi. Lise zamanlarında üniversiteye hazırlanırken hiç zevk almazdım testlerden falan. O sıralar da psikolojiyi çok seviyordum bu yüzden sadece psikoloji testlerini çözerken güzel geçerdi zaman. Bunda öğretmenimin etkisi de büyüktü tabi. Daha sonra Ankara da dershaneye gittiğimde -depremden sonra izmitte dershaneler falan uzunca bir zaman açılmamıştı çünkü kötü zamanlardı ben de akrabalarımın yanına gitmiştim- Kök Dershane diye bir dershaneye gittim Meşrutiyet Caddesinde. Gerçekten çok güzel günlerdi. Öğretmenleri süperdi. Orada sevdim daha çok işte testleri ve Tarih'i. Öyle harika bir tarih öğretmenimiz vardı ki onun sayesinde deli gibi test çözmeye başlamıştım. Neredeyse günde 300 soru. Bir de çok tonton ve zeki bir Türkçe öğretmenimiz vardı onun sayesinde türkçeden sadece iki yanlış yaptım:) Hala daha türkçe testlerinde iyiyimdir. Şimdi tatil için Türkiye'ye gittiğimde Ankaraya da gideceğim. Ve bir aksilik olmazsa dershaneme de uğramayı düşünüyorum. Facebook da dershanenin adına bir sayfa açmışlar sanırım öğretmenlerim hala oradalar. Onları yeniden görmek güzel olacak. Tabi beni hala hatırlıyorlar mıdır bilmem ama. Olsun benim için mutluluk verici olacaktır yeniden o ortamda olmak. Sizi gelişmelerden haberdar ederim.

Eski günlere dair anlatacak ne kadar çok şey var. Kafamdan geçen her anıyı buraya yazmak istiyorum. Ama bazen hepsini birbirine karıştırıp yazıyorum sanırım. Bu da anlatmak isteyişimin heyecanından herhalde. Her gün hayatımın ne kadar da kıymetli olduğunu görüyor ve anlıyorum. Yaşadığım her detay beni yeni maceralara itiyor. Gerek kafamda yaşadıklarıma gerek hayatıma uyguladıklarıma. Her zaman şanslı biriydim ve hala öyleyim. Ama şimdilerde bunu daha iyi anlıyorum ve minnettarım. Anılar, yaşanılanlar acısıyla tatlısıyla iyiki varlar, beni büyütüyor, beni ben yapıyorlar. Hala aklımdan çıkmayan, m.c.delta t formulü gibi, endoplazmik retikulum gibi, 3,14 gibi, 1040 Dandanakan Savaşı gibi, Anlatım Bozuklukları ve Algıda seçicilik gibi...Hep derler ya bu bilgiler hayatınızın her dönemi size yardımcı olacak diye o zamanlar inanmazdım ama -özellikle de matemetik için söylenirdi- gerçekten de haklıymış söyleyenler. Henüz 3.14 ün bir yararını görmedim ama diğerleri çok zaman yardımcı oldular. Özellikle sıkıldığım zamanlarda koyunları saymak yerine defalarca endoplazmik retikulum demeyi seviyorum.. Bana hep güzel şeyleri anımsatıyorlar. Yaşadığım güzel hayatı!!!