Yolculuk

İşte yolculuk zamanı yavaş yavaş yaklaşıyor. Evimize geldik akşamüstü. Alışverişimizi yaptıktan sonra. Güzelce yemek yedik ve ben başladım hazırlanmaya. Götürecek fazla bir eşyam yoktu. O yüzden toplanmak pek zamanımı almadı. Ama görmelisiniz bavulumun altı sırf kitap oldu. Okuduğum bütük kitapları geri götürüyorum. Burda fazla yer kaplamasın diye. Aslında normalde okumuş olsam dahi kitaplarım etrafımda olmasını severim, tekrar tekrar açıp göz gezdiririm ama burda öyle yapamıyorum. Çünkü dönmeye kalkarsak hepsini birden taşıyamam. Bu yüzden okuduklarımı geri götürüp yenilerini getiriyorum. Bakalım neler gelecek benimle bu sefer gelirken..

Bavul hazırlamayı gözümde büyütmüşüm biraz. Gece yarısı işim biter diye düşünüyordum ama saat 11 olmadan işim bitmişti bile. Hatta bir sürü de iş başardım o arada. Bulaşık, etraf toplama falan. Hızlı yaşamak buna denir herhalde. Yarın sabah erkenden kalkacak ve kahvaltımızı edeceğiz sonra da biraz alışveriş için başkente gideceğiz. Biraz koşturmaca olacak sanırım ama olsun zaten almak istediğim çok fazla birşey yok. Birlikte yolculuk yapacağım arkadaşımız da bu gece bizimle. Sabah birlikte gideceğiz. Bu yüzden uçak korkum yalnız olmayacağım için öncekilerden daha az. Yine de hatırı sayılır bir şekilde ama. Kalbim güp güp atmakta.. Sanki lunaparkta ahtapota binmiş gibiyim inmeyi sabırla bekleyen. Sanki çok hızlı sallanan bir salıncakta gibiyim dursun diye dua ediyorum. Yani ayağımı yere basacağım zaman hemen gelsin istiyorum. Tüm telkinlere rağmen uçağın güvenli olduğuna dair yapılan yine de o kocam kütlenin için de havada uçmak fikri hiç hoş değil bence. Arabada olmaya razı olurdum sanırım. Gerçi arabayla giderken de tırsmıyor değilim. Daha önce böyle olmazdı bana ama şimdi neden böyleyim bilmiyorum. Sanırım git gide teyzeme benziyorum. O da böyle seyahatlerden falan korkar. Arabada giderken bile paniktir. Zira annem de öyle bir bakıma. O da hemen bir harekette ayy ayy der. Ben de çoğu zaman böyle ayy ayy derken buluyorum kendimi eşim çok gülüyor. Mıknatıs gibi koltuğa yapışıyorum adeta.

Evime gitmeyi, şehrimin kokusunu duymayı, sevdiklerime kavuşmayı, annemin ve ananemin hazırladığı yemeklerden yemeği heyecanla bekliyorum. Bugün aldığım duyumlara göre annem ve ananem bana zeytinyağlı dolma sarıyorlarmış. Canlarım benim yaa. Herkesi çok özledim. Yarın 14.25 Uçağı ile geliyorum hayırlısıyla. Umarım hava da güzel olur. Ayrıca umarım pilotun da maşallahı vardır. Güzel inip kalkarsa ben de alkışlayacağım bu sefer. Benim için bu süper bir olay çünkü..İnsanların içindekileri anlayabiliyorum. Sevinçlerini başka nasıl anlatabilirler ki. Ben de ilk kez onlara katılacağım sanırım. Yeter ki yumuşak bir iniş olsun..

Memleketimden yazmaya devam edeceğim yeni haberlerle ve tabi fotoğraflarla. Bloguma yazmadan duramam zaten. Şimdilik yazacaklarım bu kadar artık yavaştan yatsam iyi olacak gözlerimden uyku damla damla akmaya başladı bile. Bu gece uzun olacak herhalde benim için. Sabah de 7 de ayaktayım. Benim için dua edin. Ve bana güzel bir tatil geçirmemi dileyin canım arkadaşlarım. Hepinize sevgileeeeerr:):)