Ailem İzmitim ve Odam ile ilk gecem

Nihayet geldim. Evimdeyim. Odamda annemle oturmuş sohbet ediyoruz. Çok yorgun ve uykulu olmama rağmen hiç de yatasım yok burda olmanın keyfini çıkartıyorum. Babam eve kablosuz ağ bağlattırmıştı ben de yatağımın üzerine uzandım zevkle yazıyorum. Öyle şaşkın şaşkın etrafa bakıyorum. Her şeyi inceliyorum nerde ne var diye. Yeni neler var etrafta diye bakınıp duruyorum. Şimdi annemle bir keyif sigarası içeceğiz şöyle ana kız..Babam da az evvel beni öptü ve uyumaya gitti. Ananem zaten epey evvel yattı. Çok sevindi geldiğime eve hemen bir neşe geldi ev doldu diyip durdu hep. Bana bir sürü güzel yemek yapmışlar deli gibi yedim gene. Bütün yol stresine rağmen gelebilmek çok güzeldi. Yine uçaktayken bildiğim tüm duaları ardı ardına sıraladım. Pilot süperdi bu sefer iniş ve kalkış çok hafifti. Ama havadayken çok fazla türbülansa girdik bu sefer ve benim için ilk defaydı. Bu yüzden korktum tabi. Yanımda oturan yabancı biri vardı o da pek korkuyordu sanırım uçaktan sürekli oflayıp durdu türbülans sırasında benim gibi. Bir de daha inmemize bir saat kala daha yunanistana gelmek üzereyken hostes kemerlerinizi takın inişe geçiyoruz dedi herkeste bir şaşkınlık tabi, nasıl yani nereye iniyoruz falan diye. Meğer yanlış anons yapmış, içinde bulunduğumuz hava koşulları nedeniyle kemerlerinizi takın diyecekmiş aslında. Bu da günümüzün ilginç olayları arasında yerini aldı. Her seferinde elimdekileri bırakıp aranmak, kontrolden geçmekten sıkıntı geldi içime. Neyse indiğimizde havaalanı oldukça boştu rahat rahat herşeyimizi hallettik bavullar da hemen geldi. Uçakta yemekler çok güzeldi yine her zamanki gibi. Minik çikolatalı keke bayıldım. Bidicik bişeydi. Aldığım gazetenin de bulmacasıyla epey oyalandım. Ama yine de üç saatlik uçak yolculuğu bana üç gün gibi geldi. Hiç sevmediğimi yeniden anladım bu uçak stresini. Elimde olsa otobüsle tın tın gelirdim herhalde. Ama şimdi evimde ve pufidik yatağımda olmanın keyfini çıkartıyorum. Herşey bıraktığım gibi. Sanki kaldığım yerden devam ediyor gibiyim. Fakat bir yarım da Cezayir de şimdi. Her baktığımda yanımda olmasına çok alıştığım, günümün çoğunu geçirdiğim, bıcır bıcır gün boyu tatlı kelimeler söylediğim eşimin yanımda olmasını çok isterdim. Ocak ayında birlikte geleceğimiz zamanı düşünüp avutuyorum kendimi. Sabah kaçta uyanırım bilmiyorum ama uyanır uyanmaz elimde makinamla şehir turuna çıkmayı planlıyorum. Bugünün yorgunluğuyla uyumayı planlıyorum yoksa diğer günler erken kalkmayı tercih edeceğim sanırım nasılsa bol bol uyuyorum cezayirde.Benden haberler şimdilik bu kadar. Önceki yazıma yorum yazan tüm arkadaşlarıma yarın hemen cevaplarını yazacağım sevinçle. Hepinizi çok seviyorum. Yanımda olduğunuz bu mutlu zamanlarımı kelimelerinizle de paylaştığınız için teşekkürler. Yeni haberlerle elimden geldiğince yazmaya çalışacağım..