Yeni haberler

Birkaç gündür yazamadım. Malum yine bir sürü engel çıktı. Tabi engel dememek lazım bunlara aslında. Tercih daha çok. Bazen canım odamda kalıp dinlenmek istedi, bazen kitap okumak, bazen ise motiflerimle oyalanmak, perşembe günümü pek hatırlamıyorum ama cuma günümüz çok güzel geçti. Sabah 8 de uyandık. Güne dinamik başladık, eğlendik ve yorulduk. O fotoları ayrıca başka bir yazıda koyacağım ve günümüzü anlatacağım.

Normalde Perşembe günleri akşam saatlerinde evimize doğru yola çıkıyoruz. Bu sefer arkadaşlarımızla cuma günü için plan yaptığımızdan burada kampta kaldık. Zaten biz ne zaman gitmeyip kalmaya karar versek bir olay çıkıyor. En son sefer doğalgaz hattına saldırı olmuştu. O gece de acayip bir fırtına başladı bir anda. Kum fırtınası. Göz gözü görmüyor. Biz de eşimle odamızda eski fotolara bakıyoruz. Merak edip pencereden kafamızı uzattık yine her yer tupturuncuydu. Toz toprak doldu odaya. Sonra eşim yanık kokusunu duydu ve bir de odaya vuran ışığı farketti. Önce otoyolun ışığı sandık ama sonra düşündük ki otoyol da ışık yok, karanlık. Dışarıya bir de çıktık ki o kızıl görüntü meğer yangınmış. Kaza oldu sandık. Biz duymamışız ama rüzgarı fena halde şiddetlendiği sırada elektrik direklerinin teli kopmuş ve aşağıya düşmüş. Karşımızdaki buğday balyaları duran tepecikler alev alev yanıyor. Tabi önce bir telaşlandık sonra makinaya sarıldık. Neyse ki köyden gelen halk gayretle yangını söndürdü. İtfaiye de her zamanki gibi olay bittikten sonra geldi.

İşte yangından görüntüler. Epey alev aldı balyalar. İkinci fotoğraftaki adamlar da yanmayanları kurtarmaya çalışan köy halkı..Ucuz atlattılar yine de kendileri de yanabilirdi allah korusun. Biz de heyecan yaşadık az buçuk tabiki. Ama burda alıştık artık bu tip heyecanlara..

Şimdi de gelelim kamptan gidenlere. Artık on kişi kadar kaldık kampta. İlk geldiğimde 25-30 kişi vardı. Yani bizim kaldığımız yerde sadece. Ben de artık burada eskilerden sayılıyorum. Çoğu gelen ve gideni biliyorum. Bu da güzel birşey tabi. Şahitlik etmiş oluyorum zamana. Gidenler oldukça daha da sessizleşiyor ortalık. Şimde herşey çook sakin. Akşamları yemekten sonra bahçede bir avuç insanız. Kuşların cıvıltılarıyla uyanıyor öğlenleri kalırsam eğer kampta yine kuşların cıvıltılarıyla etrafta dolaşıyorum. Gidenler başka bir sebepler yeniden buraya dönerler mi bilinmez. Şimdiden anılardan bahsetmeye başladık bile.

Gece Hüseyin abi için veda gecesi düzenledik. Muşambadan çiçek desenli dandik örtümüz ve sandalyelerimizle. Menüde de rakı ve kavun vardı hepsi o..Burası için büyük nimet tabi. Yani kamp ortamı için. Ben de köşede böceklerin içinde çiçek şeklinde oturuyorum yine..

Bu fotoğraftaki Hüseyin abi. Çok renkli bir insandır kendisi. Kampın neşe kaynağıydı. Kerem gelmeden önceydi aslında. Keremle renklenen kampta o da bizi pek eğlendiriyordu. Devamlı sesini duyardık. Şimdi o gidince sessiz kaldı ortalık. Çok da iyi bir insandır kendisi. Sanırım yeniden gelecek cezayir'e. Bekliyoruz yeniden görüşebilmeyi..

Bu fotoğraftakilerde de İsmail Usta ve Hasan abi. İsmail ustayı da önceden tanıyorum. Ben ilk geldiğimde buradaydı şimdi o da gidenler arasında. Sanırım yeniden gelmeyecek. Gözlüklü olan Hasan abi ise daha gitmedi. Sadece şu anlık Türkiye'de vize işleri için. Hüseyin abi ile Hasan abi epey şenlendiririlerdi ortalığı sağolsunlar. Hüseyin abi Hasan abi için çoğu zaman "10.000 fitte bu yine" derdi. Sağolsun Hasan abi içkiyi biraz seviyor da:)

Benim eşim de canım düşüncelere dalmış. Projenin durumunu düşünüyor herhalde. Yada sadece durmuş öyle. Ben de fırsattan yararlandım şip şakçılık yaptım hemen:)

Bu da bizim güzel pozumuz. Bunu da kamptan arkadaşımız Halil çekti.