Evimden

Şu anda yine çoğu zaman yaptığım gibi odamdan yazıyorum. Nihayet laptopum tamir oldu. Bugün kavuştuk kendisiyle Bundan sonra bir dediğini iki etmemeye ona daha güzel ve dikkatli davranmaya karar verdim.

Burada olmak çok güzel tabiki. İlk gün yine kocaman bir gülüsemeyle dolaştım sokaklarda. Hemen atıverdim kendimi geldiğimin ertesi günü zaten yollara. Laptopumu da yaptırma bahanesiyle. Güzelce merhabalaştık şehirle, insanlarla. İlk önce bir baktım her yerine, sonra yeniden baktım, daha sonra da evet dedim buradayım. Sanki her geldiğimde daha bir güzelleşiyor, büyüyor. Her yeniden geldiğimde yakınlaştığımızı hissediyorum onunla. Bu kadar değerli yapan onu, uzaklığımız mı acaba? Olsun sebebi ne olursa olsun bildiğim ve ait olduğum bir yerimin olması duygusu çok güzel. Yollarda tanıdık yüzler görme ihtimalinin olması ve aynı dili konuşuyor olmak yetiyor ait hissetmeye. Ve onlarca şey. Gerçekten onlarca değil hatta binlerce şey var beni çeken. Nasıl da dolup taşıyor her yer ve içimde o herşeyle dolup taşıyor benim. Şarj oluyorum tanıdık kokularla. Örneğin komik gelebilir ama balkonda otururken ve denize bakarken kafamı balkon demirine dayadığımda o demirin kokusunu duymak harika. Öyle çok anıya götürüyor ki beni bir anda. Ve bir o kadar da yeni anı ekliyor belleğime.

Çok fazla şey depolamak istiyorum. Elimden gelse herşeyi yanımda götürsem keşke. Ne yazıkki çocukça bir dilek bu hep de öyle kalacak. Bir sürü foto çektim yine ama öncekilerden daha az. Belki yarın çoğalır. Şimdi fotoğraflar odadaki pc de duruyor aktardığımda laptopa hemen göstereceğim. Bilmem benim gibi heyecanlananlar var mıdır fotoğraflara bakmayı beklerken ama ben sanki varmış gibi yapmayı ve birileri merak edercesine yazmayı seviyorum telaşla..Böyle hissetmek güzel oluyor. Çünkü ben birileri için gerçekten böylesine heyecanlanıyorum. Okuyan herkese teşekkürler. Sevgiler memleketimden.