Tam da zamanı

Kış geliyor koştur koştur. Artık bir türlü gitmek bilmeyen yağmurlar var burada. Bir başlıyor ve durmak bilmiyor. Hani damardan akan kan nasıl durmaz derler ya öyle. Tam da tembelliğe çağırırcasına. İnsanı hep yazmaya iten bir hava..En azından benim için böyle. Evde kalmak, kediciklerimle sıcacık uzanmak, sıcak çikolatamdan yudumlamak film izlemek istiyorum. Yada alternetif olarak kitap da okuyabilirim sayfalarca. Hatta mis kokulu kurabiyeler pişirmek ve sevdiğin bir arkadaşınla günü geçirmek de ne iyi olurdu.

Bir türlü bloga yüklemeyi başaramadığım fotoğraflarıma bakıyorum yine. Pek de güzel şeyler var aralarında. Bu sefer büyük makinayı yanıma almadığımdan tıfıl nikonuma düştü iş. O da tabi hakkıyla üstesinden gelemese de görevinin idare etti. Yine de gözünü seveyim Canon'umun. Nasıl da özlemişim ama onu tok sesini, ağırlığını, dokusunu...Hep çıkmak gitmek isteği oluyor insanda, ne zaman Cezayir'e yeniden dönse. İki gün evvel epey dolaştım, sokakları arşınladım yumuşak bir havanın eşliğinde. Ama sanki yürümeyi mi unutmuşum nedir. Ayaklarım söylendi durdu bana sabaha kadar vıyıl vıyıl. Bütün insanlar sokapa dökülmüştü burada. Malum bayram geliyor herkes alışverişte. Cezayirlileri her daim böyle görmek ne mümkün! Normalde çok az şey alırlar, hatta bize şaşıyorlar ne çok alıyorsunuz diye. Bu sefer onlar aynı biz gibiydi. Biz de şaşırdık..Herkes da şimdiden bayram heyecanı,coşkusu. Bayramlar güzel, hele ki herkes bir araya geldiğinde ve kocaman kalabalıklar olduğunda...

Kaynak: http://www.stumbleupon.com/