Üçüncü nesil mini mini kedilerimiz

Benim güzel prensesim Charlotte, harika bebişler doğurdu yine. Bunlar 3. nesil oluyor. Yaşı için biraz fazla bu doğum ama kısırlaştırmaya da içimiz el vermedi. Artık tamamen evde bakıyoruz çok nadir çıkartıyorum dışarı hava alsın diye. Önceki bebeklerimiz açık kalan pencereden giren yabancı bir kedinin saldırısı sonucu öldüler. Perişan olduk günlerce. Charlotte'u izlemiş ve o başlarında yokken bebeklerin boyunlarından ısırmış. Eve geldiğimizde onları öylece yatarken bulduk. Anneleri de onları yalıyor ve uyandırmaya çalışıyordu. Etrafta bizim kedimizden başka kedi yoktu o zamanlar ama çıkmış gelmiş işte. Günlerce Charlotte ağladı ben ağladım. Ama neyse ki atlattık o berbat zamanları. Şimdi yeni pamuk şekerlerimiz büyüdüler artık. Onlar için yuva olarak hazırladığım sepetlerinden pıtır pıtır çıkmaya başladılar. Şimdi sepeti değiştirdik ve karton bir kutudan yuva hazırladık. Hem daha geniş olması da onlar için iyi oldu. Son hız ilerliyorlar artık halının üzerinde, prizlere gitmeye başladılar o yüzen fişten çektik hepsini. Şimdi kutuda oldukları için çıkamıyorlar tabi anneleriyle ve kardeşleriyle muzur muzur oynuyorlar. Gözleri fal taşı gibi, dört bir yanda. Hala misler gibi kurabiye kokuyorlar ve tüyleri yumuşacık. Onlara ne zaman baksam gülümsüyorum, nasıl da seviyorum minik yavrularımızı..

Böyle bir patisi kafasında uyuyor bu sarı şeker. Dertli bir havası var gibi ama keyfi son derece yerinde:)

 Sarı olanlar erkek. Kırcıllı siyahlar ise kız. Sarılarının patilerinin altları pembe pembe şeker gibi. Kırcıllıların da siyah genelde. Sanki kirlenmiş gibi duruyor diğerlerinin yanında:) Yaramazlıkta siyahların üstlerine yok. Birbirlerini de organize ediyorlar dışarı çıkmak için. Hatta elimizi köprü gibi kullanıp çıkıyorlar dışarı. 

Bunlar daha küçük halleri. Şimdi biraz daha büyükler ama hala bebekler :)Birbirlerine sokulup uyumalarına bayılıyorum. Beş tane olmaları bizim için sorun oluyor tabi ama kendileri için çok güzel, deli gibi oynuyorlar. Evimiz bir oda bir salon olduğu için az daha büyüdüklerinde başa çıkamayacağız sanırım. O zaman da bahçeli evi olan birilerine vermeyi veya bizim şantiyede bakmayı düşünüyoruz. Vermek istemem tabi onları ama belki şantiyede istemezler. Çünkü dişi olanlar hep doğuruyorlar ve belli bir zaman sonra başa çıkmak zor oluyor. Neyse ki daha büyümelerine zaman var. Ben en çok onlarla oyunlar oynayacağım zamanı heyecanla bekliyorum. Çok eğleneceğimize eminim küçümenlerimle :) 

Bir de böyle dizilmeleri çok hoşuma gidiyor. Hayvan sevgisi bambaşka bir şeymiş onu daha iyi anladım. Önceden de severdim ama hiç böyle içli dışlı olmamıştım. Gak diyorlar başlarındayım guk diyorlar hemen olduğum yerden kalkıp kontrole gidiyorum. Gözümüz gibi bakıyoruz tosbağalara:) Kilo da aldılar ağırlaştılar. Anneleri de güzel besliyor maşallah yavrularını. 

Siyah olanlardan bir tanesi, şimdi siz bakarken ayırt edemezsiniz ama yüzünde hafif sarı kırcılı olan karnının sevilmesine bayılıyor. Kocaman açıyor göbeğini ve keyif yapıyor onu severken..Mest durumunda yani:)

Bu fotoğraf da sanırım keyifli hallerini görmemize yetiyor :) Kedilerin minik halleri bir başka oluyor gerçekten. Öpmeye, koklamaya, oynamaya, sevmeye doyamıyor insan..

NOT: Fotoğrafların orijinalleri tabii ki daha kaliteli ne net. Ama kötü internet bağlantımız yüzünden bloga yüklemek zor olduğu için boyutlarını küçültüyorum. Pek sevmedim aslında bu görüntüleri bozuk olduğu için ama yakın zamanda daha güzellerini sizlerle paylaşacağım. 

Bu sıcak havalarda kapınızın önüne bir kap su koymayı ihmal etmeyin, onları düşünün! Bize muhtaçlar!

Mutlu kalın:)