Mutlu anlar, anılar

Havada böyle puf puf bulutlar olduğunda hemen mutlu oluveriyor insan. Gökyüzü ne kadar mavi ve güzelse gün öyle güzel geçiyor sanki. Buralara yaz daha yeni geliyor. Akşamları hala serin. Gündüzleri ise sıcaklar yakmaya başladı. Yine de bir gün güzelse ertesi gün mutlaka ortalama bir sıcaklık oluyor. Bugün 38 derece. Artık Türkiye tatilimize az kaldı. Şimdiden gün saymaya başladım bile ben her zaman olduğu gibi. 

Evdeki kedili haller aynen bu şekilde devam ediyor. Bin bir türlü şebeklikle eğleniyoruz. Pamuk kızımızı nasıl yalnız bırakıp da gideceğiz diye düşünmeye başladım bile ben. Gerçi yalnız kalmayacak yiğitin kardeşine bırakacağız ama yine de bizi özleyeceğinden eminiz, üstelik bu kadar birbirimize alışmışken. 

Akşamları bahçe sulamak gibi bir rutinimiz var artık. En kötü ihtimalle iki akşamda bir suluyoruz. Pek umduğumuz gibi olmadı bu bahçe işi, göründüğünden daha zormuş ve epey de emek istiyormuş. Biz pek bu işlerin insanı değilmişiz herhalde diye düşünmeye başladım. Yine de bari birkaç adet domates çıksın da yiyelim, uğraştığımıza değsin diyorum. Nedense paket halinde aldığımız tohumların hiç biri çıkmadı. Aşağıda göreceğiniz domateslerde sonradan fide olarak alınıp ekildiği için büyüdüler. İnşallah bir izne gitmeden biraz çıkar da emeklerimiz heba olmaz. Yine de ısrarla onlarla konuşmaya, onlara şarkılar söylemeye, sevmeye ve sulamaya devam ediyorum. 

Bu minik çilekler de bahçe mahsulleri. Biz bahçeye çilek ekmedik ama komşu bahçeninkinden biraz otlandık. Mis gibi kokuyor ve şeker gibi. Yalnız pek fazla mahsul vermedi. 

Ben ve ofisteki hallerim. Masamda kar küremi, kalemlerimi, lisede aldığım ying yang takvimimi ve hemen kolumun kenarındaki tığ işi kırlent yastığımı görebilirsiniz dikkatlice bakarsanız. Benim kısım zaten bir alem. Odaya her gelen bir kafasını çevirip bakıyor. Daha da bir şeyler koyasım var ama kendimi tutuyorum. Bana kalsa öğlen aralarında kitap okumak için raf bile çakardım herhalde duvarlara. Ben de böyle seviyorum işte ne yapayım. Şimdilerde bilgisayarın altındaki karton takvimin üzerini çiçekli kumaşla kaplayasım var. Penceremizin önünde minik bir bankımız da var onun da üzeri sadece sünger kaplı. Ona da bir kılıf uydursak fena olmaz :)

Bu harika çiçekler tabi ki bizim bahçeden değiller. Komşu bahçeden kareler paylaştım sizinle. Ben de içimi çeke çeke gidip bakıyorum birbirinden güzel bu minik çiçeklere. Lavantaya benzeyenleri çok seviyorum. Bahçem için aldığım çiçek tohumlarının da hiç biri çıkmadı. Fide olarak almak için seraya gitmeye vaktimiz olmuyor. Ama olur da bir gün gidebilirsek en azından 4-5 adet çiçek alayım da ekeyim diyorum.

Bizim burada börtü böcek eksik olmuyor. Afrika olması sebebiyle de daha önce hiç görmediğim acayip böceklerle karşılaşıyorum. Bu sol üstteki fotoğraftaki sanki omurgası çıkmış gibi görünen böcek bildiğiniz çekirge. Ama kuyruğunun ucunda kocaman bir iğnesi var. Öyle korkunç ki anlatamam. Geçenlerde ofise gelirken resmen yolumu kesti. Minik köpüş de misafir olarak geldi bizim verandaya. Kamptaki anne köpek yine doğurmuş. Onun yavrularından birini alıp getirmiş arkadaşlar sevelim diye. Pek tatlı bir kız. Şimdi yeniden annesinin ve kardeşlerinin yanında. 

Can sıkıntım tavan yaptığında veya canımız illa ki bir şey istediğinde çılgınca mutfağa koşuyorum. Koşuyor dediğime de bakmayın zaten minicik evimiz :) Peremeç ne zamandır istiyordum. Bir akşam yemek yokken kahvaltı yapalım diye düşündük bahçede. Genelde sabahları hamur kızartırım ama bu sefer akşam yapalım dedik. Sarımsaklı yoğurtlu ve salçalı pek güzel oldu. Pazı dolması tarifini de teyzem vermişti. Sumaklı nar ekşili değişik ve oldukça lezzetli bir tarif. Yaprak kadar da zor değil sarması bu yüzden hemen yapıverdim. Afiyetle yedik. 

Bu gaz lambalarını her zaman çok sevmişimdir. Renkli renkli almış arkadaşım bahçesinde yakıyor geceleri. Biz henüz göremedik. Bulursak almak istiyoruz. Çocukluğuma gidiyor aklım ne zaman baksam. Bu gaz lambalarının kokusu bile bir başka oluyor. Hatta bitlendiğimde anneannem gaz yağını pamuğa döküp saçlarımı yağlar tarardı, o kokuyu hafızamdan çıkartamadım gitti :)

Bu da arkadaşım Ayşe'nin köpeği,adı Oğlum. Uyumasına hasta oldum. Biraz hareketli bir köpek olduğu için çoğunlukla korkuyorum ama bu halleri bambaşka, insanın koynuna alıp yatası geliyor. Yine de ben kediye alışkın olduğum için köpekler bana kocaman geliyorlar. Patileri ağzı öyle büyük ki sanki beni kırmızı başlıklı kız masalındaki gibi yutacaklar zannediyorum. O yüzden uzaktan uzağa seviyorum diyebilirim. En çok da kocaman sarkık kulaklarını ve tüylerle kaplı patilerini seviyorum, aaa bir de bilgece bakışlarını..

Yine yazacak pek çok şey var. Dünkü cuma tatilimizde dışarı çıktık yine elimden geldiğince fotoğraflar çektim. Onları da bir müsait zamanda düzenleyip buraya ekleyeceğim. Herkese mutlu bir hafta sonu diliyorum.