Beklenen günün içerisindeydik ve nihayet memleketimizin tüm güzelliklerini yaşıyorduk. Yine maceralı bir hava yolculuğumuzdan sonra İzmir'e vardık. Ama önce güzel günün sabahından bahsetmeliyim. Cezayirde sabah 9.00 gibi uyandık ve güne başladık heyecanla. Havaalanında bavullarımızı verdikten sonra kahvaltımızı yaptık ve beklemeye başladık. Taa ki uçak saatimiz gelene kadar. Öğlen 14.25 uçağıyla yolcuğumuz başladı.Tabii yine rötar yaptı uçak sanırım 15.05 te havalandık. Ben yine binbir dua eşliğinde eşimin de telkinleriyle kocaman uçağımızda stres dolu saatler yaşadım. Uçak gerçekten kocamandı bu sefer. İlk defa bu kadar büyük uçakta uçtum. O yüzden pek gürültü hissetmedik ama türbülans oldu. Hava epey bulutluydu şansımıza. Yemekler yine bir harikaydı. Tam 2 saat 45 dakika da Atatürk Havalimanına vardık. Aktarmalı olduğumuz için bavul almakla uğraşmadık. Fakat İzmir uçağı gece 23.50 de olduğu için havaalanında epeyce bekledik. Gazete okuduk, bulmaca çözdük, birşeyler atıştırdık. Zaman geçti. Ve yeniden ikinci stresi yaşamak için uçağa bindik. Bu sefer tabi yolculuk epey kısa sürdü mutlu oldum. Tam 42 dakika da İzmir'e vardık. Bavullarımızı aldık ve sonra servise binmek için Havaş servislerinin oraya gittik. Gittiğimizde bir de ne görelim servis 5 dk önce gitmiş. Gecenin 2 sinde kalakaldık. Sürpriz de olacağı için gelecek kimse yoktu karşılamaya. Sinirlendik tabi. Servisin beklemesi gerekiyordu tane yolcuyla basıp gitmişler. Ne kadar büyük düşüncesizlik. Mecburen taksiye bindik. Taa havaalanından Karşıyakaya 35 km. Şikayeti hak ediyor bu servisler bana kalırsa...
Burası Cezayir Houari Boumedin Havaalanı. İsmini yanlış yazmış da olabilirim tabi. Oturduğumuz cafe den çektim fotoğrafı cafe'nin adı da Timgad..
Burada da eşim çıkış formlarını doldururken. Girerken ayrı form çıkarken ayrı form doldur allah doldur..
Daha Türkiye ye ayak basar basmaz eşimin istediği ilk şey ayran oldu..Ayran canavarıdır kendisi. Neyse hemencik bulduk tabi ayran havaalanında doya doya içti..Şimdi yeniden o varış anındaki duygularımı yaşamak isterdim. Nasıl da doluveriyor insanın yüreği. Mutluluğun en güzel tanımı o an olmalı işte..
Öncelikle evine hoşgeldin Tuğbacım, gitmek her zaman heyecan verici , dönüş hep hüzünlüdür.
YanıtlaSilAma yine de evine girer girmez "evim evim güzel evim" dersin. Geride bırakılan her şey çok özlenir , bilirim. Belkide bu yüzden her anı çok kıymetlidir . Bu güzel anılar seni bir süre idare eder. Yüreğin yine özlemle dolup taştığında yine burada olursun. Sevgiler...
Ayran içemiyorum malesef. içtiğim anda göz kapaklarımı açamıyorum. Uyku, uyku, uyku şeklinde ortalıkta geziniyorum.
YanıtlaSil2 kisi 4 sandvic mi var orda???????????
YanıtlaSilÖzicim;
YanıtlaSilHoşbulbuk canım teşekkür ederim.aynen dediğin gibi dönüşler pek bi hüzün dolu gidişler de güle oynaya..evim evim güzel evimi iyi bilirim ben ama böyle el memleketinde uzakta olunca kendi yurdundaki evim evim gibi pek olmuyor ben daha çok izmite giderken evim evim güzel evim diyorum:)o yüzden oranın her anı çok kıymetli.ama burayı da özlüyor insan.daha bir başka tabi burası.güzel sözlerin mutlu ediyor teşekkürler.sevgiler
Sevgili Serap;
bende önceden aynı senin gibiydim uykum gelirdi deli gibi ama şimdi pek etki etmiyor herhalde.neden bilmem.yine da burda çok özlüyoruz ayranı.burasının yoğurtlarından yaptığımız acayip şey ayranın yanında bile geçemiyor inan:)
Sergülcüm;
heehe yok o kadar da obur olmadık daha o sandöviçler bir tane aslında ikiye bölüp getirmişlerdi öyle göründükleri kadar da kocaman değiller ayrıca:)yani ben yedim doydum öyle kocaman şişmedim lezzetliydi..şimdi bakınca yine canım istedi valla bu arada ton balıklı onlar..en sevdiğim sandöviç türüdür kendileri:)öpüldün
Canim benim sag salim vardiniz ya, onemli olan bu :)) ama servisin beklememsi cidden kotu olmus :((
YanıtlaSil"simdi o varis duygularini tekrar yasamak isterdim"
YanıtlaSilne kadar guzel bir soz soylemissin... karisikligina, soguguna, sicagina, herseyine ragmen.. ben de isterdim...
Moonishcim;
YanıtlaSilay sana cevap yazmamışım ben bak şimdi farkettim.pardon canım yaa atlamışım..dediğin gibi sağa salim vardık ya evimize önemli olan o..bu arada gerçekten gecenin bir köründe servisin bizi beklemeden üstelik bile bile geldiğimizi bir de sadece 5 kişiyle kalkıp gitmesine deli olduk..
Sevgili Ayşe;
canım gerçekten dediğim gibi hep bu söylediğim cümle geçiyor aklımdan; gitmek isteyince.gerçekten o duygu gibisi yok.beğenmene sevindim:)herşeye rağmen orada olmak o duyguyu yaşamak çok güzel.kocaman sevgilerr.