Gittim,gezdim,gördüm,eğlendim,sevdim,mutlu oldum,yoruldum ve döndüm

Merhabalar Herkese;

Ben geldim yine bilgisayarımın başına bir dolu kelimeyle. Hava beni süper karşıladı sanki biliyor gibi güneşini özlediğimi bu memleketin. Daha ayak basar basmaz gülümsedi sanki bana. Ben de bir ohh çektim. Bazen oradayken burayı özlemez insan diyorum ama özleniyor aslında. Alışıyor insan hemen her şeye. Yolculuklar da yoruyor insanı her ne kadar sevsem de. Kocaman bavulum, içimde stresim ve kafamda anılarımla taşındım yine havaalanına. Bir karman çorman olma hali. Bırakıp gitmek istemeyen çocuk bir ruh ve gidilecek yerin dolup taşan özlemi. Şimdi geldim buradayım dinlenmeye çalışıyorum. Yanımda getirdiklerime bakıp seviniyor getiremediklerim için pişmanlık duyuyorum. Ahh öyle herşeyi minnacık yapıversem de alsam yanıma.

Uçağımız giderken kocamandı ama yalnız gitmek zordu. Gelirken de yalnız değildim ama uçağımız küçüktü gürültüye katlanmak zordu. Kaç geliş gidiş oldu ben hala alışamadım. Bu şehre alıştım ama uçaklara alışamadım. Vize işleri epey zorluyor insanı. Yine bir aylık verdiler vizemi. Ben yine bir ay uzatmayla Haziran da yolcu olacağım anlaşılan. Bakalım bekliyoruz. Bir de üstüne üstlük giriş kaşemi yeni vizeme değil de eski vizeme basmasınlar mı bu kadar olur. Bugün farkettik. Tabi o telaşta ben pasaportumu uzattım kocaman bir gülümsemeyle ama aldığımda kontrol etmedim. Sonuçta vizeyi görüyor yerini de ben içine giriş formumu doldurup koyarak belirtiyorum. Şanssızlık mıdır nedir. Neyse sorun olmayacak sanırım. Haber verdik buradaki yetkiliye yanlışlık olmuş diye. Bu sefer aile vizesi alabildiler nihayet. En azından bunu hallettik. Gidip gelmek çok güzel ama çok da yorucu. Arkadaşlarım bana "senin buralarda saklandığından şüphe etmeye başladık" diyorlar. Birkaç sefer böyle vize sorunu olunca tabi sık gidip gelmek durumunda kaldım. Ama zaman yetmiyor hiç insana. Pek çok şey de yapamadım yine. İzmitte Pınarla görüşemedim. O çalışıyordu ben hafta sonları başka yerlerdeydim diğer bir kaç arkadaşımı da göremedim istediğim halde mesela şuleyi. Sonra Ankaraya gitseydim Pino ile güzel planlarımız vardı onu da yapamadık. Bir dahakine inşallah. İzmitte Alev ile görüştük bir defa o iyi oldu çok mutlu oldum. İzmir e gittiğimdeyse Güldem'le haberleştik ama benim işlerim zamanında bitmediğinden yanına gidemedim. Ne kadar üzüldüm anlatamam. Ondan da tekrar özür dilemek istiyorum beni bekledi o kadar inşallah bir dahaki sefere kendimi affettireceğim ona. Ve daha bir çok arkadaşımı bir dahaki sefere görmeyi umut ediyorum. İnanır mısınız kısa zaman olunca öyle zor ki bazı şeyler hele de uzak yerler söz konusu olduğunda. İstanbul'a da çok gitmek istemiştim oysa bu sefer Serpil'le ve Hande ile de görüşecektik oysa. Onlarla da bir türlü denk düşüremedim. Hep umut ediyorum artık ne yapayım. Bir dahaki seferlere diyorum. Umarım arkadaşlarım da beni anlayışla karşılıyorlardır. Yoksa hepsini öyle çok görmek istiyorum ki. Böyle zamanlarda sihirli güçleri olmalı insanın sanırım en güzel yol bu olurdu..

Artık bol bol yazarım yaptıklarımı. Yine fotoğraf makinam her daim yanımdaydı. Bir düğüne de gittim izmir de. Sevgili arkadaşım Pınar'ın düğününe. O da yanıma gelecek 8 Mayısta. Onun da eşi burada çalışıyor. Aynı bizim gibi onlarda evlenip balayından sonra geliyorlar Cezayir'e.. Sabırsızlıkla bekliyorum gelmesini. Herşeyin zamanla daha da güzel olacağına dair inancım katlanarak artıyor böyle güzel haberler aldıkça. Hayat; zamanla , suyun akıp yolunu bulması gibi yolunu buluyor. Biz de küçük şeylerden mutlu olmaya devam ediyoruz içimizdeki olağanüstü güçle. Şimdi bir de diyete başlıyorum. Burada aldığım kilolarımı vermek için. Sevgili Mehtap' la. Buradaki yeme içme sorunlarına karşılıklı çözüm ürettikten sonra sabırla ve azimle yolumda ilerleyeceğim. Mutlaka uğrayın derim Mehtap'ın bloguna. İçimde kocaman bir umut bulutu oluşturdu benim yazdıklarıyla..Ona şimdiden teşekkürler..Yeniden görüşmek üzere.