Cezayir: Tizi Ouzou- Naciria

Günlerimiz bahar yorgunluğu, sıcaklar ve yaz hayalleri ile geçiyor. Akşamları ofisten döndükten sonra bahçe ile ilgilenmeye devam ediyorum. Dün yeni aldığım yassı ve yuvarlak domatesleri ektim, ardından bahçeye süs olarak aldığım büyük beyaz saksıya da toprak koyup çim ektim yakında çıksınlar diye. Onun dışında havaların güzel gitmesini fırsat bilip evde yaptığım spor aktivitelerimi dışarıya taşıdım ve uzun zamandan sonra dün ilk basketimi oynadım. Artık tenis zamanı da geliyor yavaş yavaş. 

Geçenlerde alışveriş için şehre Tizi-Ouzou'ya gittim. Yanımda fotoğraf makinem yoktu ama telefondan birkaç fotoğraf çektim. Buraları merak edenler için yayınlarım diye düşündüm. Birkaç video da çektim onları da yakında ekleyeceğim. 

Tizi-Ouzou'daki site tipi ve rezidans olarak geçen apartmanlar. Rezidans kelimesini ilk duyduğumda gözüm farklı yapılar aradı tabi ama sanmayın ki bu rezidans bizim bildiklerimizden, görünüş de anlatıyor sanırım ne demek istediğimi.

Bu bina Tizi -Ouzou'nun merkezinde beğendiğim bir bina. Ben tiyatro binası olarak biliyordum ama dün müze yazısı dikkatimi çekti. Sanırım sonradan Müzeye dönüştürdüler. Bir gün gezmek gerekiyor bakalım neler var içerisinde. Belki de buradaki en güzel bakımlı bina bu bina. 

Sebze almak için ilerlediğimiz cadde üzerindeki bir bakkalı görüyorsunuz. Telefon çekimi olduğu için biraz yarım yamalak olmuş lütfen kusuruma bakmayın. Oradaki kadın da çocuğu ile birlikte bakkalın önünde oturmuş bir kadın, dileniyor belli ki. 

Burada da yeni  yapılan binaları görüyorsunuz. Çok fazla yerde inşaat var. Yalnız biten inşaatların da bitmiş olduğunu anlamak zor oluyor çünkü bizdeki gibi binaların dış cephelerini boyamıyorlar. Tuğlalı hali ile bırakıyorlar. Nedeni de evi bitirdiklerini devlet anlamasın fazla vergi vermesinler diye, sanki hala inşaat devam ederken evde oturuyorlarmış izlenimi vermek istediklerinden sadece evlerin içlerinin tadilatını yapıp güzelleştiriyorlar. 

Burada müstakil evleri seviyorum. Başkentte veya sahil yerleşimlerinde inanın çok daha güzelleri var. Yaz sezonu gelince onları da fotoğraflayıp paylaşacağım. Binalar pek çok kişi bir arada yaşadığı için genelde çok büyük oluyor. Ya aile bireyleri birlikte yaşıyorlar ya da evlenen aile üyeleri de eve geri geliyorlar yaşamak için. Bu yüzden avluları kocaman, bir sürü odaları ve bahçeleri var. Bazıları gerçekten çok zevkli bir mimariye sahip oluyor. İçleri tam da sevdiğim gibi kocaman ve temizlemesi kolay olduğundan burada evlerin yerleri hep seramik. Kova kova suyla yaz sıcağında foşur foşur yıkıyorlar. Temizlikçilerde de o zihniyet var. Eviniz apartman dairesi bile olsa kova kova su ile evi yıkayıp kalan suyu balkona ittirip sonrasında kuruluyorlar.

Burası da gördüğünüz gibi bir mobilyacı. Pek çok mağazadan daha güzel ürünleri var. Çok çeşit yok ama kaliteli bir yer. Dışarıdan pek de bir şeye benzetemediğiniz yerlerde bazen harika malzemeler bulabiliyorsunuz. Sanırım bu diyarların en çok böyle sürprizlerle dolu olmasını seviyorum.

Burası da yine minik bir bakkal ve dışarıya da birkaç kasa sebze koymuş. Genelde meyve satan yerlerde sebze bulunmuyor, ya da bazen sadece patates soğan oluyor meyvelerin yanında. Ama burası istisna yapıp sebze de koymuş. Yeni bir manav keşfettim ben de geçen hafta, taze mantar bile buldum. Bundan sonra sanırım hep oraya gideceğim. Ürün çeşiti fazla ve taptaze her biri. 

Dönüş yolundan bir kesit. Yavaşlamamız için koyulan işaret ve arkadaki direğin dibindeki minik kulübe jandarma ya da polisin bekleme alanı. İşaretin hemen ardında da yolda arabanın içine bakan polis vardı ama ben o sırada telefonumu sakladım. 

 Yol üzerindeki dizi dizi apartmanlar. 

Burası da dönüş yolumuzun üzerindeki minik bir kulübe. Yazları bazen fotoğrafta gördüğünüz gibi kenar kısmına kavuncular tezgah açıyorlar ama içi herhalde boş. Belki geceleri yatmak için kullanıyorlardır. Yapısı hoşuma gidiyor neden bilmem. Meksikayı hiç görmememe rağmen oradan ne zaman geçsem aklıma bir Meksika hayali düşüyor. Bazen filmlerdeki gibi yerlerde dolaşan top halinde çalılar da oluyor ya işte asıl o zaman daha nostaljik bir havaya bürünüyor buralar. 

Artık kamp alanına geliyoruz. Burası Naciria bölgesinin girişi. Köy mü kasaba mı desem bilemedim. O kadar az şey var ki. Etraf çöp dolu, hele yollar tam bir felaket. Eminim buraya bu sebeple gelmeseydim ölene kadar Cezayir'de böyle bir yerin olduğunu bilmeyecektim. Gündüz tek başımıza tabi dışarı çıkamıyoruz. Arabayla da gitsek yolda belki birkaç kadın görürsek seviniyoruz. Belki bir arabayla gidişte çekebilisem sizin için birkaç kare yayınlamak isterim burada. Benim için en iyi tarafı bazen pazarda güzel sebzeler olması, kasabın harika etleri, mis kokulu ekmek fırını ve leziz kahveler yapan o köhne kahvecisi. 

Burası önceki yazımda bahsettiğim ramazan aylarında erkeklerin toplandığı gazinoya benzeyen alan. Sahibini taktir ettim doğrusu çünkü bu sene çitler koydu onları temiz temiz boyadı ve masraf yapıp renkli masa sandalye bile aldı. Buranın akşamları ne kadar dolu olduğuna inanamazsınız. 

Burası da hemen şantiyeye giden yoldaki koltukçu. Yüz değişimi ve tamir yapıyor. 

Burada Naciria gençleri akşamları toplaşıp çekirdek çitliyorlar diyeceğim ama öyle bir adet yok bizdeki gibi genelde oturup gelen geçene bakıyorlar sohbet ediyorlar. 

 Burası da köhne bir bina, kullanılmıyor. Gene binanın önü gençlerin toplaşma yeri oluyor bazı zamanlarda. Çünkü yapacak başka aktiviteleri yok ki, ya o çay bahçesine gidiyorlar ya da böyle sokaklarda oturuyorlar. 

Bu da buranın harika mimoza ağaçlarından. Yollarda bir sürü böyle sarı sarı ağaçlar var mis gibi kokuyor. Tizi Ouzou zaten mimozalar şehri demekmiş. Burada çok sevdim mimoza ağaçlarını, Türkiye'de bu kadar çok görmemiştim. 

Burası da şantiyeye giriş. İçeride hayatımız başlıyor. Güvenlik o minik pencereden gelenleri kontrol ettikten sonra kapıları açıp yol veriyor. 

Şantiye hayatı zor, bir nevi gönüllü hapishane. Bu tip güvenlik sorunu olan ülkelerde şantiyelerde kalmak aslında bizler için çok iyi, korunuyoruz. Yine de insanın evini bırakıp böyle bir alanda yaşıyor olması kolay değil. Şimdi hayatımızdan memnunuz, alıştık diyebilirim. Keşke giriş çıkış zamanları da çok kontrollü olmasa ve yakınlarda gidecek güzel yerler olsa o zaman daha iyi olurdu. Başkentteki şantiyelerde genelde bu kadar sıkıntı olmuyor. Onlar daha sosyal bir hayat yaşayabiliyorlar. Yine de buna da şükür demek lazım tabi. Eskiden bulunduğumuz şantiyeye oranla burası gerçekten cennet. Kapımızın önünde bahçemizin olması yaz akşamlarını da keyifli kılıyor. Ayrıca bir soluk alabilmek için de gitmek istediğinde evinin 5 dk yürüme mesafesinde olması da çok güzel. 

Başka fotoğraflarla yeniden yazacağım. Herkese mutlu günler.