21 Mayıs 2014 Çarşamba

Ruhumuzun arka kapısı


Bir arka kapısı olmalı ruhumuzun, ama eski, ama gıcır gıcır.

fotoğraf: tumblr

Cezayir'de bir ev. Aylar oldu bu fotoğrafın bilgisayarımda bir arşivde beklediği. Duvarlarını, demir trabzanlarını, eski yer karolarını, kreme çalan kapısını sevdim. Biraz hüzünlü, biraz acı dolu bir fotoğraf olduğunu düşündüm ilk günden beri. Tam da içinde bulunduğumuz günlere uygun. 

Evet biliyorum ve anlaşılıyor, bu kapı bir banyoya açılıyor. Olsun, ruhumuzun kirlenen taraflarını da temizliyoruz orda kimilerimiz. Bazen suyun altında bekleyerek, bazen köpüklerle oynayarak, bazense ıslak duvarlara aklımızı çarpa çarpa. 

Merdivenler güzel ve büyülü bir masala çıkıyor belki de, kim bilebilir? Öyle düşünmeyi seviyorum ben. Hem paslı demir korkulukları dalga şeklinde, evi yapan hayal edebiliyormuş demek ki bir zamanlar!

5 yorum:

  1. ne anılar vardır o kapının ardında ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh Nilgüncüm ahh her anıyı bir bir dinlemek isterdim inan. Daha burada kim bilir ne böyle evler kapılar var bilmediğimiz görmediğimiz..

      Sil
  2. çocukluğum balat'ta geçti,ne çok öyleydi evler:)
    şimdi bile vardır sanırım yaşanmışlık üstüne yaşanmışlık dolu evler:)
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Balat hep merak ettiğim yerlerden biriydi hele şu son yıllarda pek çok fotoğraf gördüm Balat'ı anlatan ve insanı çok etkileyen. Yurt dışında olunca kısa zamanlı tatillerde nereye gideceğini şaşırıyor insan. Hiç Balat'a düşmedi yolum. Ne güzel anılarınız vardır kim bilir ve ne kadar güzel fotoğraflarınız eskiye dair. Şimdi de olmaz mı kimbilir neler var, o hayatlara girmek böyle evleri görmekle bilmekle mümkün oluyor işte bir parça da olsa.
      Sevgilerimle

      Sil
  3. ben de böyle tarih ve gizem kokan evler görünce hep merak ederim,neler yaşanmıştır bu evde,ne hatıralar vardır kimbilir diye :)
    insan ister istemez etkileniyor

    YanıtlaSil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)