Yolcu yolunda gerek derler

Şu durumda olduğum su götürmez bir gerçek. Bu yolda olma hali artık gerçekten sıkmaya başladı. Normalde severim yola çıkarkenki hazırlıkları, o yolda olma halini ve hasretle görmeyi arzulanan yerlere varmayı. Uçağa alışamadım hala nedense. Uçakta olmak bir süreliğine teste tabi tutulmak gibi ve bu teste her altı ayda bir girmek icap ediyor ne yazık ki. İstanbul'a indiğimdeki rahatlığımı tarif etmem mümkün değil. Bu bavul toplamalar, kilo ayarlamalar, bavul acaba açıldı mı içinden bir şey çalındı mı stresi, olur olmaz şeyler için arıza çıkartma halleri çekilecek dert değil. Bir de uçak stresi buna eklenince tam bir cinnet hali oluyor. Bu gitme gelmelerde ömrümden ne kadar gitti acaba ve geriye ne kaldı?

Sayılı günler kala zaman geçmek bilmiyor. Ama biliyor musunuz gidiş gününün gelmesinden daha iyi beklemek. Çünkü bugün kafam kazan gibi. Acaba bir şey unuttum mu diye düşünüyorum. Hem şimdiden kedimi de özledim. Kedime eşimin kardeşi bakıyor. Orada mutlu mesut oynuyordur şimdi kızım. Kedisever birilerine emanet etmek çok önemli yoksa insanın gözü arkada kalıyor. 

Uçakta umarım çoook uykum gelir ve hemen uyurum. Genelde gözlerim kocaman açık oluyor yoldayken, rahatsız koltuklarda da pek uyku tutmuyor zaten uykum gelse bile. Kendimi yormaya çalışıyorum ki uyumaktan başka çarem kalmasın. Tabi hal böyle olunca da insanın kafası kazan gibi oluyor. Yine de sonunda kavuşmak olunca, o yere ayak basma anında tüm bu korkular uçup gidiyor, hafifliyor insan. Bir de memleketin kokusunu duyunca değmeyin keyfimize. Allahtan daha uzak bir kıtada falan değiliz. Yolculuk 3 saat sürüyor, sonra da İstanbul'dan 50 dk İzmir sürüyor. Uçak saatleri arası da çok uzun değil. Hoş, uzun aralıklar vermek bana kalırsa daha iyi, en azından biraz dolaşıp kafa dağıtıyoruz, soluklanıp kahve falan içiyoruz. 

Eşim yanımdayken daha normalim. O yokken kurbağa gibi kıpkırmızı ağlamaktan şişmiş gözlerle iniyorum uçaktan genelde. O varken içim daha rahat. Hava da umarım güzel gider. Pilotumuza da saygılar buradan, güzel kullansın inşallah:)

Gidelim memleketimize,

denizle hasret giderelim, 

kuşlarla simit yiyelim, 

sıcak sıcak, fırından yeni çıkmış börek kokusunda kaybolmak istiyorum.

Demli bir çay içmek, 

kocaman bir kitapçıda hayallere dalmak, 

evim'de olmak istiyorum.

Evde olmak hep güzeldir! 

Dönebilecek bir evimizin olması mutluluk verici,

ve bizi seven ailemiz dostlarımız iyi ki varlar!

Türkiye'den haberlerle en kısa zamanda yeniden görüşebilmek dileğiyle...

Hepinize kocaman sevgiler...