Mim'lemek mim'lenmek

Bu blog dünyasındaki enteresan şeylerden biri demek ki..Pek de şeker vesselam..Valla Serpil bana seni mimledim deyince amanınn bir heyecanlandım bir sevindim..Dedim yaşasıııııınn.Eşimde karşımda deli karım yine kendi kendine birşeylere seviniyor diye:)

Bu mim in konusu çocukluğumuzda ya da gençkeeeennn yaşadığımız en korkunç ya da en gülünç maceraymış..Şimdi hatırlamaya çalışıyorum aslında o kadar çok var ki seçmem gerek birisini sanırım.Tamam buldum:

Kefkende yazlığımız var aslında teyzemlerin ama ayrı gayrı olmadığı için bizim demekte bir sakınca görmüyorum. Öyle benimsedim ki orayı çünkü. Çocukluğumun en güzel zamanlarını orada geçirdim. Daha o zaman bahçede evcilik oynadığımız zamanlardı.Önümüzde liman vardı kocaman. O zaman limanda denize giriliyordu. Ben de ananemle yalnız kalıyordum o zaman kefkendeki evde. Işıl hadi dedi bana botla limanda gezicez. O zaman yat yarışları da vardı sanırım bir yat gelmişti limana ona da bakmak istiyorduk yakından. Ananem bana izin vermemişti. Ama ben geri kalır mıyım böyle bir maceradan. Ona çaktırmadan bota doğru ilerledim. Valla yalan olmasın o bot 2 kişilikse eğer biz baya bir kalabalık binmiştik. Işıl, ben, seçil, kazım vardı ışılın kuzeni ama başka kim vardı hatırlayamadım. Kazım kürekleri çekmeye başladı. Gayet güzel limanda dolaştık yatın yanına gittik, baktık falan. Dönüyoruz artık. Bir de ne görelim botumuz delinmiş hava kaçırıyor. Tabi hepimiz panik olduk. Hele ben ananem kızacak diye üç buçuk atıyorum. Işıl bir yandan deliği eliyle kapatmaya çalışıyor kazım kürek çekiyor ben sanırım biraz zırlıyordum:) kıyıya kadar zar zor geldik ama çok da kıyıya gelememişiz meğer. Belime kadar falan suya girdiğimi hatırlıyorum. Botumuz baya bir pörsümüştü çünkü. Neyse indik bir telaş. Bir de baktım ananem bana sesleniyor. Ben sırılsıklam. Eve gittiğimde ananeme Rüştü amca yani ışılın babası bahçeyi suluyordu biz de biraz oynadık dedim. Meğer biz botla dolaşırken ananem rüştü amcaya beni sormuş o da botla gezmeye gittiler limana demiş. Yani ben yakalandım.Sobeee. Ve üstelik botumuzun patlamasıyla edindiğimiz korku da cabası. Çok heyecanlı aynı zaman da çok eğlenceli de bir gün yaşamıştım. Bu olayı hep hatırlarım. Yaramaz bir çocuk değildim ama maceradan da geri kalmazdım korksam bile. Aklıma bir sürü anı geldi şimdi ama hepsini yazamam ki buraya. Neyse bari sonraki yazılarımda yazayım aklıma gelenleri.

Şimdi ben de birini mimlesem diyorum. Nasıl oluyor bilmiyorum ama. Bir kaç kişiyi mimleyebilir miyim acaba? Bir sınırı var mı bu işin heheehe:)

Ayy yapamadım sizin gibi renkli çıkmadı benim yazılar burdaaa..

Bana bir söyleyiverin noolur nasıl yapacağımı..Dedim ve flame bana yazdı ben de şimdi düzeltiyorum. Beni mimleyenleri mimleyemiyormuşum. Oyüzden ben de sadece arkadaşım margotto yu mimliyorum o zaman. Yaşasın öğrendim:) Teşekkürler Flameeee.....