Dünden geriye kalan kelimelerim

Bugün yine ofisteki masamdan yazıyorum bu postu. Hava bana inat yapıyor yanıma fotoğraf makinamı almadım ya. Birkaç gün önce çizgi filmden kaçan bulutları çekeyim diye almıştım yanıma ama o gün gerçekten kaçmışlar malesef.Oysa bir önceki gün ne de güzeldi gökyüzü. Bir gün ılık ama yağmurlu, bir gün soğuk ama güneşli..

Dün önemli bir gündü benim için. Canım anneciğimin doğum günüydü. Keşke birlikte kutlayabilseydik. Pastasını üfleyip kocaman dilimlerden yeseydik. Artık bir dahaki doğum günlerinde inşallah. Şimdi bir kere de burdan kutluyorum zuzumun doğum gününü.."Mutlu yıllaaar sana zuzuuumm iyiki doğğdunn seni çook seviyorum.." 

Doğum günlerini her zaman çok sevmişimdir. En çok da kalabalık olanlarını. Tüm aile birlikte olmalı böyle kocaman bir sofra ve güzel yemekler eşliğinde, çalınıp söylenmeli, anılardan bahsedilmeli, tabi bolca da fotoğraf çekilmeli. Annemi ve babamı artık daha iyi anlıyorum. Anladıkça daha çok şey bilmek istiyorum. Bana bir çırpıda yaşadıkları herşeyi anlatsınlar, onlarla yaşayayım bir kez daha ben de istiyorum.. Henüz çalışmıyorken bir gün Kayıp Gül adlı kitabı okudum. Tavsiye ederim. Orda bir kız ile annesinin hikayesi anlatılıyordu. Okuduktan sonra epey etkilendim. Ağladım bir süre. Kız annesini aslında o kadar da iyi tanımadığını, duygularını  o kadar iyi bilmediğini anlıyordu. Ben de düşünüyorum bazen onlar hakkında bilmediğim ne çok şey var. Sormak istediğim ne çok şey. Bana her şeyi teker teker anlatsınlar istiyorum. Ne de güzel olur. Konuşacak ne çok şeyimiz var. Gelince bir başlangıç yapalım şöyle tanışmanızın ilk günlerinden başlayarak..

Çoğu şey zaman geçtikçe farklı görünüyor insanın gözüne. Zaman bambaşka bir biçimde gösteriyor bize kendi yöntemiyle farklı zamanlarda olup bitenleri. Hani genelde deriz ya "şimdiki aklım olsa "diye ben de öyle diyorum eskiler için şimdiki aklım olsaydı diye. Neyse nerden geldik buraya hatırlayamadım kafam dağınık biraz bugün. Güneş de camdan gözüme vuruyor zaten. Demem o ki şimdi ailem çok da kıymetli benim için eskisinden olduğundan. Artık anladım, yaşadım, tecrübe ettim. Çok şey kazandım. Hayatımızdaki bazı şeylerin yerlerini zaman zaman değiştirmek gerekiyormuş bunu da öğrendim. Alışkanlıklardan da kurtulmalı, yeniden başlamalı, enerji depolamalı. Annemin doğum günü vesilesiyle ben de pek bir enerjiktim dün. O doğdu ya benim de içim içime sığmadı:) Benimle birlikteyken annemi de babamı da uzaktan izlemek isterdim ama küçük halimle olmalı. Nasıl da merak ediyorum o zamanları. Dün eski fotoğrafları gösterdim arkadaşlarıma sanırım ordan esti bu fikirler. Ara ara hayal kuruyorum böyle zamanla ilgili. Ne tuhaf hayat. 

Eskiden annemin yaptığı herşey bir çırpıda oluverir gibi gelirdi bana. Şimdi bakıyorum da nasıl emek nasıl çaba istiyormuş her biri meğer. Nasıl da yoruluyormuş benim zuzum. Anlamak, farketmek; önemini artırıyor, yakınlaştırıyor, yoğunlaştırıyor.  İyiki varsınız canım annem ve babacım bir tanem. Sizi çoook seviyorum..

Not: Foto ulus pazarı dönüşünde minibüs durağında çekilmişti...Kalpler hariç tabi:)


Not: Yarın da babamla ilgili bir post yazacağım duyurulur. Okumadan geçmeyin sakın:)