İş'te ilk günüm ve yeni fotolar

Uzun zamandan sonra çalışmaya başladım. Daha ilk günüm bugün. Haber de yeni geldi zaten. Hemen başlattılar. Şu anda pek de çalışıyormuşum gibi gelmiyor zaten daha adapte olmaya çalışıyorum. Personel de çalışmaya başlayacaktım ilk konuşmamızda fakat herşey ağırlıklı olarak fransızca olduğu için şimdilik Teknik Ofis'te çalışmaya başladım. Eşimin yanında yardımcı olarak. Bugün ilk gün olmasına rağmen hemen başladım ve excel de tablo oluşturdum. Hala daha da üzerinde çalışıyorum. Şu anda excel pek çekici gelmiyor ama zamanla seveceğimi düşünüyorum. En son üniversitede tez hazırlarken çalışmıştım excelle. O zamanlar daha aşinaydım tabi. Unutmuşum. Yine de bişeyler yapmayı başardım. Güzel geçiyor şimdilik günüm umarım hep de böyle olur. En son Türkiyedeyken Türkçe öğretmenliği yapmıştım evlenmeden birkaç ay evvel bıraktım o zamandan beri de ev hanımı olarak yani daimi miguel olarak çalışıyordum. Sıcacık yatağımı bırakıp erkenden güne katılmaya alışmak için biraz zamana ihtiyacım olacak ama başaracağım. Ne demişler erken kalkan yol alır. Ben de hayatımda bir yolda ilerliyorum ve bunun biraz değişmesinin zamanı gelmişti de geçiyordu bile. Herkes çalıştığın zaman ev hayatını özleyeceksin diyor evet ben de öyle düşünüyorum ama ona da alışırım. Şimdi çalışmayıp ne zaman çalışacağım söz konusu iyi bir gelecek hazırlamak ve geleceğe iyi hazırlanmak. Bir sürü şey aklımda kalakaldı kumaşlarım, kitaplarım, keçelerim, dikiş makinam vs ama olsun onlara da zaman ayırmanın bir yolunu bulmayı ümit ediyorum biraz daha sonra. En çok düşündüğüm yemek yapmak şu anda. Burda hazır yemeğe alışınca insan evde nasıl da zorlanıyor yemek hazırlarken yorgun argın. Yine de ev yemeği gibisi yok tabi. Çalışanları daha iyi anlıyorum şu anda onca zamandan sonra. Bakınca şöyle durupta uzaktan sanki hiç çalışmamışım gibi geliyor. Nasıl da uyanıyordum diyorum kendi kendime. Bugün epey zorlandım yastığımdan ve rüyalarımdan ayrılırken. Halbuki senelerce okula gitmek için sabahın köründe kalkıyorduk. O zamanlar herşey daha başkaydı belki de kimbilir. Gençlik enerjisi mi demeliyim acaba. Böyle çabuk yorulmuyordum. Yine de hala ruhumun genç olduğunu hissedebiliyorum. Yapmak istediklerimi geride bırakmaya niyetim yok. Biraz az uyuyup biraz daha fazla çaba göstereceğim hepsi bu. Sonuçta bildiğimiz bir tane hayatımız var öyle değil mi?

Kursta da dersler iyi gidiyor. Biraz fransızcamı ilerlettiğimde belki beni personel bölümüne geçirebilirler de. Yalnız konular git gide zorlaşıyor. Biraz tırsmaya başladım açıkçası. Yine de bu dili sevmek çok da zor olmadı. Oldum olası o ince konuşmalara hayran kalmışımdır zaten. Şimdilik aksan kullanamıyorum tabiki ama yine de alıştım sayılır. Söylenenleri anlıyorum rahatça. Sorun konuşmakta. O da aşılıcaktır zamanla. Bu sıra fotoğraf makinamla pek haşır neşir değilim ama geçen kurs dönüşü ofis makinasıyla bişeyler çektim az çok. Yürüyecektik ama arkadaşımın eşi almaya geldi bizi o yüzden çok da fazla şey çekemedim. Arabadan olduğu kadarıyla işte. Bir dahaki sefere daha güzellerini çekmeyi düşünüyorum. Havalar çook soğuk günlerdir. Resmen donuyoruz. Atkı eldiven bere sarıp sarmalıyor her yanımızı. Bir kez daha anladım en çok baharı seviyorum ben. Yazın o bunaltıcı sıcağı da çekici gelmiyor. Dubai de yaşasak başka tabi de. Ayşe Arman'ın işten çıkıp sahile uğradığını söylediği yazılarından olsa gerek içim gidiyor öyle bir yerde hayatımı devam ettirmek için. Umarım bir gün o da olur..Şimdi susayım ve fotoları ekleyeyim artık:)

Kurstan bir görüntü. Bir dahaki sefere sınıftakilerle de çekmeye çalışacağım. Şimdilik ne tepki vereceklerini bilmediğimden çekemedim. Şansımıza da hoca yazıları sildi oysa nasıl da heveslenmiştim yazı varken tahtada çekebilmek fotoğrafı..

Bu da buradaki tünele ilk gittiğim gün eşimle. Daha önceki tünelden biraz daha ufak ama daha az korkutucu olmasını sevdim. Daha ancak 70 metre ilerlediler ne de olsa..Biraz daha sonra bu tünel de korkutucu olacaktır eminim..

Burası da kurstan eve gelirkenki güzergahımız. Ne yazık ki arabadan ancak bu kadar çekebildim. Yine de yolların pisliğini ve binaların boyasız görüntüsünü farketmenize yetmiştir sanırım.

Bu Duygu. Kursa birlikte gidiyoruz. Buradaki en yakın arkadaşım. Aynı ben. Sanki benden bir tane daha yaratılmış. Birlikte çok güzel vakit geçiriyoruz. Arkadaşlığımızın uzun yıllar sürmesini diliyorum.

Veee en sevdiğim foto. Ben ve kepçeee..Keşke çalıştırabilip bir tur atabilseydim ama nerdee korkudan zor oturdum içinde..