Caturday; Cezayir'in kedileri

Bugün günlerden Caturday. Hoşuma gitti bu söylem ve bende sıkça tekrarlar oldum. Havalar yine yağışlı. Güneşli ve yazdan kalma bir cuma günü geçirmiş olsak da sabah yağmurlu bir havaya uyandık. Uyanmak epey güç oldu. Yatağın sıcaklığına bir de kedi sıcaklığı eklendi miydi değmeyin keyfime! O yumoş patileri, huzurlu hırıltıları ve hatta bazen iç çekişleri ve horlamaları bırakıp da güne başlamak hiç istemiyorum. Gün, kedimin koynunda geçirdiğim upuzun saatlerden ibaret olsun ve öylece kalsın istiyorum. 

Kedi denilince yazacak pek dolu şey var aklımda. Yine de bazen kendimi frenliyorum. Bunca sevmek bağlanmak ne denli iyi bir şey bilmiyorum, yokluğunu düşündükçe. Yine de insanın içinde hayvan sevgisi olmalı, çocuklara hayvan sevgisi öğretilmeli yaşatılmalı. Hayvanları sevmeyenlerin gerçekten insanları sevebileceklerine inanmıyorum. Bir de derler ya insanları tanıdıkça kedileri daha çok seviyorum diye kimi zaman bunu ben de hissediyorum. Pek çok arkadaşımdan (hariç olanlar kendilerini biliyor) daha fazla arkadaşlık yapmıştır bana bu gurbetteki günlerimde kedilerim. Onlarla konuşur, dertleşir, ağlar, gülerim. Beni sorgulamaz, dinlemezlik yapmazlar, anlayışlıdırlar. 

Cezayir'de çok kedi görmüyoruz ne yazık ki. Ben etrafımda onlarca kedi görmeyi hep sevmişimdir. Onların olduğu ortam bana huzur ve mutluluk verir. Şantiyemizde son zamanlarda daha sık görür olduk kedicikleri ve bu yüzden keyfim yerinde. Yine de Türkiye'deki kadar şanslı değiller buralarda. Sokaktaki kediler çok perişanlar, açlar. İzmir kedileri örneğin pek şanslılar, İzmirliler sıcak kanlı sevecen insanlar, bencil değiller bu yüzden kedilerini de sahiplenip bakıyorlar. Orada kediler yani en azından şimdiye kadar gördüklerim hep maşallah tostoparlaklar. Mutlaka çevrelerinde sahip çıkan birileri oluyor. Ama burada bilemiyorum kediler neden yaşamın içine dahil olamıyorlar. Yiyecek bulmakta çok zorlanıyorlar. Halk da epey fakir onlarla ilgilenemiyorlar tabi. Biz elimizden geleni her zaman seve seve yapıyoruz, yapacağız da. Sadece kediler için değil tüm hayvanlar için. 

İnsanın içinde hayvan sevgisi olduğunda bunu her birine gösterebiliyor. Ne mutlu ki hala dünya üzerinde hayvan seven iyi insanlar var.

Şehrin kapıları, desenler ve kediler nasıl da yakışıyorlar birbirlerine. 

 Fotoğraf: Tumblr

Ahh bu bezgin kediye bayılıyorum. Cezayir sokaklarından bir fotoğraf diye anımsıyorum ama bazen arşivimde isimleri yanlış not alabiliyorum, tam emin değilim. O kadar tombalak ki fotoğrafa elimi uzatıp onu tutmak ve sevmek istiyorum. 

Fotoğraf: flickr by Sun Spiral

Bir de bu mavilerin içinde kalmış sert ifadeli kedimiz var. Huzurun fotoğrafı adeta. O duruşlarıyla insanı kendine hayran bırakmayı çok da iyi biliyorlar. 

 Fotoğraf: flickr by Algerina( Amal. Kh)

Bu fotoğrafçının her fotoğrafına zaten bayılıyorum ama buna ayrıcalık tanıyorum.  Renkler ve doku hayatın o kadar içinden ki güne anlam katıyor. Sarman kedicik belli ki sığınacak bir yer ve yiyecek bir kap yemek arıyor. 

Fotoğraf: flickr by Karnevil

Ahh bu minişlerin bu birbirlerine sığınmış halleri beni bitiriyor. Isınmak için sokulmuşlardır muhtemelen. Öndeki ve arkadaki ikisi belli ki akraba, işte hayat böyle bir şey. Ne bize ne de şuncacık güzelliklere kimi zaman daha iyisi için fırsatlar sunamıyor ne yazık ki. Yaşamak her gün bir muamma aslında, belki de her dakika. 

Bu pisicik de beni ne zaman baksam ağlatıyor. O kadar susamış ki, yazık ona. Nasıl da bizlere muhtaçlar bir parça yemek biraz da su verelim diye. Bunu düşünemeyen o kadar insan var ki paylaştığımız hayatta. Onlara sadece 'kedi işte ya bakar başının çaresine nasılsa' diyerek yaklaşıyorlar. Onlar gibiler sadece kendilerini üstün varlık olarak görüyorlar. Ne yazık!

Fotoğraf: flickr by sa90b1

Bu da bir Cezayirli fotoğrafçının karesi. Minişlerini emziren yorgun bir annecik. Umuyorum ki bu fotoğraflardaki her kedicik için hayat güzel günler getirmiştir. Öyle umuyorum, öyle olmasını diliyorum. 

Fotoğraf: Flickr by Toufik Lerari

Bu da pek düşünceli bir kedicik. Kocaman beyaz bıyıkları maskeyi andıran sevimli kafasıyla pek de uyumlu. Manzarayla poz vermeyi de pek güzel başarmış. 

Umarım dünya tüm hayvanlar için bir gün çok daha iyi bir yer olur, tabi biz insanlar için de öyle. Türlü güzelliklerle bir arada huzur ve barış içinde yaşanılan hayatlar masallardan ibaret olmasın, tek arzum bu geleceğe dair. 

Pazar yazısında görüşmek dileğiyle. 

Sevgiler