Ekmek arası hayaller

Fotoğraf: Tumblr

Bu sabah güzel güneşli bir güne uyandım, en sevdiğim çıtır çiçekli nevresimlerimde. Kedicikle oynayıp sabah mahmurluğumu üzerimden attıktan sonra akşam keyifle okuyup baş ucuma koyduğum kitabımı yanımdaki komodine bıraktım. Pencereyi açtım ve içeri mis gibi çiçek kokusu doldu. Üzerimi değiştim, bisikletime atladım ve çıkıp fırından tazecik ekmekle gazetemi aldım. Kendime harika bir kahvaltı hazırladım renkli tabaklarımda, yumurtanın kayısı kıvamlı sarısını lüplettim ve kızarmış ekmeğimi kekikli zeytinyağına bandırdım. Biraz da müzik açtım tabi bu sırada. 

Kahvaltı sonrasında oturup camın önünde gazetemi okudum bir bardak çayın eşliğinde. Güne dair planlar da yaptım aklımdan o sırada. Sonra giyinmek için odama gittim, en sevdiğim şeyleri giydim ve sokağa çıkmak için hazırdım artık. 

Havayı içime çeke çeke yürüdüm, özgürce. Önünden geçtiğim binalara, dar sokaklara ve insanların yüzlerine baka baka yürüdüm. Bir manavın önünden geçerken sebzelerin ve meyvelerin renklerinde biraz dinlendim. Herkes yine ayrı bir telaşede, hızla yürüyor sokaklarda ama ben sakinim, durup nefesimi dinliyorum bazen. 

En sevdiğim çantamda en sevdiğim renkli şekerlerden bile var, arada elimi atıp bir tane çıkartıyorum kendime. Vitrinlere bakıyorum, kitapçılara giriyorum ve kayboluyorum o mis gibi kitap kokusunda. İnsan zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor kitaplarla birlikteyken. Telefonum çalıyor o sırada. Buluşmak isteyen arkadaşlarım var, ne mutlu bana ki sohbet edebileceğim sevdiklerim yanımda. Bir kafede buluşuyoruz. Biraz sohbet biraz kahve ve kahvenin yanında minik kakaolu, sakızlı kurabiyeler bile var. Arkadaşlarla geçirilen vakit ne kadar da iyi geliyor insana. Anılardan konuştuk bolca, eski güzel günlerden ve geleceğe dair hayallerden bahsettik. Sonra oturduğumuz yerden kalkıp uzun zamandır gitmek istediğimiz bir müzeye doğru yol aldık. Tarihe yolculuk yaptık bir nevi. Müzeleri çok sevdiğimi yeniden anladım, kitapların ve tarihi eserlerin olduğu yerlerde kendimi hep evimde hissediyorum, öyle bir huzur doluyor içime. 

Yolda birkaç eskici dükkanı vardı onlara da girdik, renkli tabaklar, giysiler, ahşap oyuncaklar, eski fotoğraflar, tablolar, biblolar, ne arasan varmış bu yerde meğer. Aaa bir de o bakır kaseleri çok beğendim aldım bir tane kendime hemen. Çıkınca bir de kırtasiyeye girdik ne zamandır almak istediğim dolma kalem ile o harika mercan renkli mürekkebi aldım. Akşama da çok sevdiğim bir tiyatro oyunu varmış gitsek mi dedi arkadaşlar ama bu akşam misafilerim var yemekte onu yarına erteleyelim dedim nasılsa yarın da var aynı oyun. Akşama kalabalık bir sofra kuracağız, annemler teyzemler kuzenler ve çocukları  yemeğe geliyorlar. Sevdiğim şeyleri pişireceğim. Aslında pek çok şeyi hazır ettim bile sadece giderken biraz taze meyve, kuruyemiş ve tatlı alacağım. Bol cevizli baklava mı alsam yoksa kaymaklı ekmek kadayıfı mı henüz karar veremedim. Şimdi annem kesin o mis gibi revanisinden yapmış getiriyordur. Birlikte kıymalı börek yaptık hatta dolma da sardık zeytinyağlı. Evde bir orduya yetecek kadar yemek var herhalde. Olsun biz birkaç gün yeriz artık keyifle. Zaten hafta sonu yaklaşıyor belki bir akşam da o tombik mangalımızda mangal keyfi yaparız yanında bol yeşillikle. 

Şimdi eve doğru yoldayım, arkadaşlarla ayrıldık. Kesin yine yol üzerinde gözüme bir yerler çarpar dalıveririm içeri, eve gitmem en erken bir saati bulur. Olsun, böyle mutlu bir gün geçirmeyeli epey olmuştu iyi geldi. 

Eve vardım ohhh ev gibisi yok. Etrafta bana ait olan en sevdiğim şeyler var burası benim cennetim adeta. Evde olmayı seviyorum aslında daha çok varılacak bir evim olması fikrini seviyorum. Bir sığınak bir kale gibi burası, içindeyse doldurabildiğim kadar hayat var! Neyse çok oyalandım annemin ördüğü önlüğümü takayım da bir pilav yapayım tereyağlı, sonra meyveleri yıkarım, tabaklarımı çıkartır sofrayı kurarım. Daha gelmelerine epey vakit var ama olsun, her şey hazır olsun da sonra biraz pufidik koltuğumda uzanır dinlenirim. 

Kedicik evde çok mutlu, mırrr mırr dolanıyor bir aşağı bir yukarı. Bahçe hala yeşil, arada dolanıp geliyor, güneşleniyor mis gibi. Yiğit humus çok sever ona da şimdi yaptığım humus'un üzerini de süsleyeyim unutmadan. Gelince buzdolabını açınca hemen görür, mutlu oluyor sevdiği yemekleri görünce aynı benim gibi. 

Heeh kapı çaldı, gelenler var acaba kim? Gidip bir bakayım sonra yine yazarım!

Not: Elbette ki tüm bunlar sadece bir hayalden ibaret! Olmayı istediğim yerde yarattığım dünyanın bir yansıması...