26 Aralık 2008 Cuma

Kediciklerimiz öldü çok üzüldük

Daha önce blogumda kamptaki kediciklerimizle ilgili yazmıştım burada. Mini miniydiler onları ilk gördüğümüzde tabi biraz da sıskaydılar. Sonra zamanla tombili oldular. Onlara bakıyor, onlarla heyecanla oynuyor, her çağırışımızda badi badi adımlarla yanımıza gelmelerine bayılıyorduk. Dört tane minişimiz vardı. Siyah, iki tane kırcıllı gri bir tane de en yumuşak tüylü olan turuncu kedimiz. Zamanla büyüdüler. Önceleri atlamaları için mazgalların üzerine tahtadan köprüler kuruyorduk onlara ama büyüdükçe panter gibi kendileri atlamaya başladılar mazgallardan. Annelerinden o kadar çok süt emdiler ki gülümseyerek onları izledik hep.. Burada bizim arkaşımız can yoldaşımız oldular.

Havalar çok soğudu tabi artık. Burada zaten yağmur bir başladı mı günlerce dinmiyor. O yağmurda bir ıslandılar bir kurudular bir ıslandılar bir kurudular, üşüdüler. Son zamanlarda biraz zayıflamışlardı. Yine de yemeklerini güzelce yiyorlardı. Tünelimiz yavaş yavaş bittiğinden oradaki çoğu iş makinasını kampa getirdiler. Bize bile doğru dürüst yürüyecek yer kalmadı. Etraf her an canlanacakmış gibi görünen devasa korkunç makinalarla dolu. Bizim yavrular da hasta oldular. Belki havalardan ötürü belki de etraftaki makinaların yağları içinde dolaşıp sonra kendilerini temizlediklerinden zehirlenerek zayıf düştüler. Bir kenarda kıvrılıp kaldılar ses çıkartmaya bile mecalleri yoktu hiç. Nasıl üzüldük anlatamam. Birkaç gün önce bir tanesini ölü bulduk karton kutunun içinde uzanmış ve öylece kalmıştı. Diğeri de benim evde kaldığım gün ölmüş eşim söyledi akşam eve gelince. Kampın orta yerinde uzanmış kalmış o da. Tucurnuydu adı onun. İlk ölen de çimen. En yumuşak tüylü ve sen sevdiğimiz tucurnuydu çooook üzüldük onun için ve tabi onlarla bir daha gülümseyerek oynayamayacağımız için. Siyah olan kömürü eşim arkadaşımız İlyas ile birlikte veterinere götürdü iki gün önce. Burda merkeze uzak bir yerdeyiz biliyorsunuz köy gibi. Öyle çok fazla gidilebilecek doktor veteriner falan yok. Bir tane varmış. Veteriner de ya soğuktan olduğunu bu durumun ya da parazit almış olabileceğiniz söylemiş kömürün. İlaç vermiş. İki gündür eşim ve İlyas ilacını veriyorlar miniğimizin. İyileşmesini umuyoruz. Diğerleri gibi gitmelerini istemiyoruz hiç.

Bugün öğlen yemeğinden sonra ilacını vermek için aradık ama tüm çağrılarımıza rağmen sesi çıkmadı. Belki de kendince saklanıyor dedik ilacı içmek istemiyor ya çocuk gibi aynı. Bekledik bekledik gelmedi. İnşallah bir yerlerde gizlenmiştir oyuncumuz.

Diğerleri yeni yılı göremediler. Onları yeni yıl için güzel hayaller kurarken kaybettiğimiz için çok üzülüyoruz. Umarım şimdi oldukları yerde mutlu, huzurlu ve sıcacıktırlar. Sizleri seviyoruz ve unutmayacağız tucurnu, çayır ve çimen...

20 yorum:

  1. Ben de en çok Tucurnu'yu özlüyorum biliyor musun. Aslında Çimen öldüğünde belki veterinere götürseydik o da kömür gibi yaşardı kim bilir. O sefil ve perişan hali gözümün önünden gitmiyor. Kedi cennetinde mutludur umarım Çayır, Çimen ve Tucurnu.

    YanıtlaSil
  2. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  3. Tüylerim diken diken oldu.

    Geçen yaz bizde böyle 3 yavru kedi beslemiştik arka bahçemizde. Eşim Alper'in biberonlarıyla kendi elleriyle beslemişti. Şimdi kocamannn oldular.

    Annanemlerin evinde beslemiştik yıllar önce bir kedi. Yaklaşık 11 yıl yaşadı. Sonra öldü. Adı Tekirdi. Çook severdik. Öldüğünde de çoook üzülmüştük yenisini almadı Melek annanem onun yerini tutmaz diye. Hiç kıyamazdı. O günlere döndüm yazını okuyunca. Umarım Kömür yaşıyordur en azından teselli olur size. Çok üzüldüm canım.

    YanıtlaSil
  4. bu haberlere hiç gelemiyorum,içim acıyor....çok üzüldüm..

    YanıtlaSil
  5. Ben bir türlü alışamadım kedilerin köpeklerin ölmesine. Bir köpeğim vardı. Öldüğünde hayatımın en büyük acısını yaşamıştım. Bir çocuk için daha zor belki ama insan büyüdüğünde, pek çok ölüm gördüğünde bile alışamıyor onların ölmesine... Ne hissettiğini çok iyi biliyorum...

    YanıtlaSil
  6. Kymama ben onlara, cok uzuldum Tugbacim :((

    YanıtlaSil
  7. başın sağolsun canım.İnanın elindekilerin böyle kayıp gitmesi çok acı..Memleketinin de sana selamı var..bu arada neresindensin?

    YanıtlaSil
  8. simdi okudum cok uzuldum Tugbacim..benim de 13 yasindayken bir suru kedim vardi. en sevdiimi belediye topladi hunharca..olayin etkisinden uzun zaman kurtulamadim..seni cok iyi anliyorum..

    YanıtlaSil
  9. Canım tarçınım ben de en çok tarçın gibi tupturuncu ve yumuş tüyleri olan tucurnuyu özlüyorum.Belki biraz erken davransaydık onlar da kömür gibi ölmezdi ben de hep düşünüyorum bunu.Keşke hemen götürseydik doktora.Ama şimdi oldukları yerde burdan daha mutlu ve güzel yaşadıklarına inanıyorum canım.öptüm

    Alevcim;
    gerçekten insanın böyle bir durumda tüyleri diken dike oluyor haklısın.Tekir için de çok üzüldüm.Annemin de kedisi varmış gençken sonra o da ölmüş anlatırdı adı dumanmış.Hiç ölmeseler keşke.Ama hayat bu.Kömür bugün de yemeğini yedi ilacını içti.Daha iyi ama biraz psikolojisi bozulmuş sanırım. Tuhaf hareketler yapıyor.Umarım daha iyi olur minişimiz.Öptüm

    Güldemcim;
    seni üzmek istemezdim canım aslında hiçkimseyi yılbaşı üstü üzmek istemezdim ama yazmadan sizinle paylaşmadan da edemedim.daha güzel yazılarda yeniden görüşürüz canım.öptüm

    Aydan atlayan kedi;
    Gerçekten ben de senin gibiyim.Hiç istemiyorum ölmelerini.Bu kediciklere hemen alışmıştık.Benim kedim köpeğim olmadı şimdiye kadar ama eşimin kedisi var kokoş ona bile çok alıştım.Bişey olursa diye üzülüyorum.Ölüme alışamıyor insan ne kadar yaşarsa yaşasın.Teşekkür ederim duygularımı paylaştığın için canım. Sevgiler sana.

    Moonishcim;
    Canım teşekkür ederim biz de çok üzüldük inan.Şimdi kömürle avutuyoruz kendimizi artık.

    Hemşehrim gündüz68;
    Teşekkür ediyorum canım sana da.izmiti özlememek mümkün mü?Simit krizine girdim yine:)Biz orduevindeyiz canım merkezde.Dğma büyüme izmitliyim.Annemler de kandıralı.Sen neredesin?

    Pinocum;
    canım böyle sizlerle paylaştıkça acımız azalıyor.kedileri çook seviyoruz biz eşimle.Senin pisicik için de çok üzüldüm.Böyle yapmıyor mı belediyeler sinir oluyorum yaa.Duygularımı paylaşman çok güzel canım. Sağolasın.Öpüldün:)

    YanıtlaSil
  10. Üzüldüm.

    İlk yazınızı da okumuş onlara sahip çıktığınıza sevinmiştim..

    YanıtlaSil
  11. Sevgili Demli hayat;
    inanın biz de çook üzüldük.Bizimle biraz kendilerine geldiler mutlu oldular diye seviniyorduk tam da. Çok zamansız bıraktılar bizi. Kömür de yalnız kaldı. Bugün baktım baktım ona öyle yalnız başına yemeğini yerken bir yandan da zar zor miyavlamaya çalışıyordu. Şİmdi kendimizi ona verdik.Bari o kendine gelsin de tombik olsun iyi olsun da içimiz rahat etsin.Sevgiler selamlar

    YanıtlaSil
  12. Çok çok üzüldüm. İçim acıdı okurken...İnsan ne kadar bağlanıyor ve kopmak ne kadar zor oluyor...Aynı şeyleri 9 yıl birlikte yaşadığım muhabbet kuşum öldüğünde hissetmiştim. Ölürkenki hali ve son nefesini verişi asla gözümün önünden gitmedi.

    YanıtlaSil
  13. YAKTIN BİZİ TUĞBA'CIM. TUCURNU'YA UZUN ÖMÜRLER İNŞAALLAH.İKİNİZİDE ÖPÜYORUZ.

    YanıtlaSil
  14. Hay allah, Kedileri karıştırmışım galiba . Tucurnu'yu da yad etmiş oldum, yokluğunu var ettim. Kömür'e uzun ömürler dileyelim artık elden başka gelen bir şey olmadığına göre.
    Üzülmemek elde değil.Sizleri tekrar öpüyoruz.

    YanıtlaSil
  15. Çook kedisi olmuş ve çook kedisi ölmüş bi insan olarak üzüntünü anlayabiliyorum...
    Ne yazık ki bazen böyle aniden, nedensizce ya da anlamaya fırsat kalmadan gidiveriyorlar...
    Sonra kendini yiyorsun, acaba bi şey yapabilir miydim; engelleyebilir miydim diye...
    Evet, seni öyle iyi anlıyorum ki...
    Dilerim Kömür hayata tutunmayı başarır ve sana arkadaşlık eder oralarda...

    YanıtlaSil
  16. kediler dogarlar yine..Ben hep buna inanirim.Yine de üzüldüm çok okuyunca..

    YanıtlaSil
  17. Handecim;
    benim de yeşil bir muhabbet kuşum vardı adı charlie ydi.çok tonton ve sevimliydi üniversitedeyken ben ölmüş.eve gelip onu göremeyince çok üzülmüştüm ağlamıştım.kediciklerimize de çok üzüldük tabi ama hani kendi evinde yıllarca yaşadığın bir hayvanın olunca o zaman daha da çok üzülüyorsun tabi.böyle acılar yaşamamak dileğiyle bir daha.sevgiler

    Tuna Babacım;
    vallahi biz de çok üzüldük.Kömür şimdi daha iyi kendine geldi toparladı.bir oyunlar yapıyor ki bize görme.kokoşu da hep anıyoruz onu da çok özledik.öptük.sevgiler

    Sevgili Pony;
    Benim kendime ait bir kedim olmadı hiç ama eşimin kedisini sahiplendim çok sevdim.şimdi soranlara benim de kedim var derken buluyorum kendimi.insan kendini suçluyor tabi daha evvel davranabilseydik diğer kedicikler için belki ölmezlerdi diyorum hep ama ne çare.kömür düzeldi maşallah.şimdi mutluyuz.oynayıp duruyoruz kömürle.Sevgiler sana

    Sevgili Burcu;
    Kedicikler doğacaklar yeniden evet haklısın.Bazen güzel şeyler düşünmek gerek acıyı hafifletmek için.Şimdi onların çok mutlu olduklarını düşünüyoruz biz eşimle.
    Teşekkür ediyorum canım acımızı paylaştığın için.Sevgiler

    YanıtlaSil
  18. Tuğba cım kedilerinize ben de çok üzüldüm.Kömüre iyi bakın bari.Ona uzun kedi ömrü diliyorum.ÖPTÜM....

    YanıtlaSil
  19. Kömür düzeldi maşallah, ama senin de dediğin gibi aşkım bikaç tahtası eksildi sanırım hayvancağızın. 8 canı kaldı kolay değil. Önceden hiç yanımıza gelmeyen, yemek verirken bile çekine çekine gelen, kendine dokundurtmayan hayvan şaklabana döndü. Yerlerde yuvarlanıyor, paçalara sürtünüyor, gel deyince geliyor, bakıp bakıp miyavlıyor... Kilo bile aldı zibidi.

    Sanırım bize minnet duymaya başladı. İğneyi yiyince küsmüştü ama iyileşince onun kahramanları olduk. Seviyor şimdi bizi :)

    YanıtlaSil
  20. Kömür'e ve sizlere İzmir'den kocaman öpücükler.
    Kömür artık daha bir sevilesi olmuştur.

    YanıtlaSil

Yorumlarınız ve paylaşımınız için teşekkürler. Mutlu kalın:)