Likrasız çorap, karsız soğuk, şekersiz çay, ağaçsız yeniyıl ve ayakkabısız elbise

Bugün yine hava buz gibi. Yani aslında biraz abartıyorum daha önceki soğuklardan daha ılık bir hava var ama ben üşüyen bir insan olduğum için çok da farketmiyor aslında. Yalancı de bir güneş var tepemizde gülümseyen. Yalancı işte gören de bizi sıcacık ısıtıyor zannedecek. Hiç Afrika gibi değil yaa kutup gibi buralar.

Lahana modunda dolaşıyorum. Yeniyıl dileklerimde de yazdığım gibi hayatımın geri kalanını her mevsim yaz yaşanan bir yerde geçirmek istiyorum. İncecik giysilerle, soğanın üzerindeki zar gibi, ya da yumurtanın; lahananın kalın kabukları gibi değil. Komik bir benzetme oldu ama yumurtalı, soğan kokulu; zar deyince külotlu çoraplarım geldi aklıma yeni aldığım. Kışın çok üşüyen bir insanım ben. Daha doğrusu sanırım ben biraz da mutantım. İnsanları görüyorum da kışın bile ipince giyiniyorlar öyle. Vitrinler de çok da kalın olmayan tiril kollu penyeler. Ben onları giysem donarım herhalde. Ama şimdilerde eskisinden daha az üşüyorum diyebilirim. Yine de tedbir amaçlı üşüyorum diye küçük bir dükkandan külotlu çorap aldım. Bugün de giyeyim dedim ayy tanrım ne eziyet ne eziyet. Çorap likrasız çıktı. Meğer ben likralı çorapların rahatlığına nasıl da alışmışım öylee. Yukarı çekeceğim çorabı diye telef oldum. Kazık gibi estetik yoksunu bir çorap çıktı çıka çıka. Ben ne bileyim böyle olduğunu. Türkiye de şimdiye kadar hiç böyle birşey gelmemişti başıma. Öyle kozmetik ürünleri satan, küçük bir dükkandan almıştım oysa. Gülmekten öldüm. Bazı şeylerin kıymeti gerçekten kaybedilince anlaşılıyor demek ki. İşte bir dandik çorap bana bunu iyice belletti.

Türkiye'den konuştuğum herkes, okuduğum çoğu blog, izlediğim bütün haberler kar dan ve soğuktan bahsediyor. Burada ise soğuk var ama kar yok. Geçen sene kar görmüştük. Ama hangi aydı hatırlamıyorum. Hemencecik kendini gösterdi gitti görücüye çıkar gibi. Şöyle lapa lapa yağsın istiyorum ben. Hem de yılbaşı akşamı. Yeni yıla karsız girilir mi hiç yahu..Gecenin geç saatlerinde çıkıp kardan adam yapılır benim bildiğim. Yağğ yaağğğ kaaarrrrrr:) Kıskandırma beniiiiii bak herkes kar topu oynuyor.Bir de çam ağacı tabi olmalı ışıl ışıl. En tepesinde de benim ağacımın güzel bir melek olmalı. Evimin başköşesinde durmalı ve içimi aydınlatmalı. Çok istiyorum bir yılbaşı ağacı altında bir sürü hediye. Ama yok işte..Üç sene evvel Ankaradaydım yılbaşında teyzemlerde. Kocaman bir ağaç vardı süslemişlerdi ooohh süperdi. Şimdi yine süslerle kocaman ağaçlarını. Teyzem yine döktürür valla favalar, dolmalar, zeytinyağlılar, iç pilavlar.

Büyük bir istekle bekliyorum yılbaşını ve kar yağmasını. Evimizin bahçesinde birikir belki biraz. Bir de bir sürü dilek diliyorum her gün içimden. Dilek ağacım olsaydı şimdiye dalları aşağıya inmişti herhalde. Dilek ağacımın altında, pencerenin dibinde, hediyelerin hemen yanıbaşında elimde şarabım; sevdiğim yanımda ve tabi ailem ve dostlarımla girmek istiyorum yeni yıla. Bu tablo gerçekleşmese de benim hep aklımda, düşümde. Fotoğrafları bekleyeceğim artık heyecanla. Ben de şekersiz çay içme çabalarıma devam edeceğim. Kendimi arada kandırıp sanki görmüyormuş gibi yapıp çocukça, çekine çekine bir tane içine atarak bir çırpıda. Sonrada hiçbir şey yokmuş gibi havaya bakıp masum bir tavır yakınıp yazmaya devam ederek.

Geçtiğimiz perşembe arkadaşım geldi eve. O günü onunla geçirdim. Yazılarımdan hatırlayacaksınız adı Sarah. O güne dair fotoğraflarla yazımı bir başka zaman yazacağım çünkü fotoğraf makinamı evde bıraktım. O gün Sarah bana güzel bir yerden bahsetmişti. Alışveriş mağazası. Adı da Fashion Planet. Gece 22:00 a kadar açıkmış. Akşam yemeğimizi yedikten sonra eşim bizi sarah'nın tarifiyle oraya götürdü. Tek katlı büyük bir mağaza. Bayan, erkek ve çocuk giyim üzerine. Bir de ne göreyim Zara'nın outlet mağazası. Deli oldum. Çok sevindim anlatamam. Çok süper şeyler vardı. Yani tabi Türkiye de daha harikaları var ama buraya göre gerçekten hepsi çok güzel ve son derece güzeldi. Ne de olsa Zara tabi. Mango dan sonra artık Zara mız da var yani. Oradan eşime bir tane polar mont bir tane de baklavalı güzel bir hırka aldık, bana da iki tane elbise aldık. Biri siyah v yakalı, biri de yeşil yuvarlak yakalı. Yün elbiseler. Hani yılbaşı gecesi program yapar da bir yere gidersek diye. Ayy sonra eve gelince aklıma geldi. Benim burada hiç topuklu ayakkabım yok. Bu sefer yine unuttum getirmeyi yanımda ayakkabılarımı. Dedim yuuh yani bana bu kadar da mı unutur insan. Balık halime döndüm yine. Zaten benden olsa olsa çiklet balığı olurdu herhalde. Şimdi elbisem var ama altına giyecek ayakkabım yok. Burada her zaman topuklu giymek mümkün olmuyor tabi. Kırk yılda bir. Yani buraya geldiğim neredeyse iki sene olacak daha bir defa giymedim. Tabi kampta topuklu ayakkabı giymek için aklımı yitirmem gerekir sanırım. Daha allaha şükür o dereceye gelmedim.

Geriye kalan son 3 gün. Sonra bir rakam değiştiriyoruz hayatımızda da bazı şeylerin değişeceğini umarak güzel dileklerle. Herşey yeniyıl da gönlünüzce olsun. Mutlu kalın.

Not: Pinocum benden de sana bir armağan şarkı olsun istedim. Ankara'nın karlı günlerine ithafen. Ben yağmasını çok istiyorum ama Ankara'da çok yağıyormuş duyduğuma göre. Yağmasın artık işte orda kıskanıyorum ben bananee:):) Sevgiler sana..