Kamp çevresi manzarası

Birkaç gündür yine deli bir rüzgar ve yağmurla devam ediyoruz günü yaşamaya. Ağaçlar eğilip bükülüyorlar ya en çok ona üzülüyorum. Çiçekler kapatabildikleri kadar kapatıyorlar kendilerini ama bazısı yok olup gidiyor acımasız rüzgarda. Ben yağmuru sakince yağarken seviyorum aslında, mağrur bir çocuğun gözyaşları gibiyken. 

Doğanın renklerinin tonunu seviyorum. Dört bir yanına dağılmış hayatın. Biraz boya alsam daha güzelleştiremem herhalde. Olduğu gibi güzel çünkü şu manzara. En çok bulutları seviyorum dağların yamacındaki, bir de belli belirsiz bir sis oldu mu hep yazmak geliyor içimden, sisin kokusunu içime çekip de.

Parça parça görünen tarlaları seviyorum. Birisi biz uyurken gizlice birbirine dikiyor sanki hepsini. Doğanın kırkyaması:) Bir de şu minik köylerin içinde yükselen camilerin şeklini seviyorum. İnsan olmayınca etrafta, bırakıp da gidilmiş gibi sanki yıllar öncesinden. Bir de artık şu tarlalarda çalışan insanlar ortaya çıksa...

Tütün rengi yakışıyor ki buradaki hayata. Tuğladan hayatları gizliyor birazda,  örtüyor üzerlerini sinsi bir duman gibi. 

O yolda gitmek isterdim şu anda. Belki de bir pikabın arkasında yüzüme rüzgarı alarak. Ağaçlardan meyveler toplasak, sonra serilip yesek hep bir ağızdan renkli örtülerin üzerinde. Biraz dinlendirsek ruhumuzu sonra ve çimenlere uzanıp gökteki kuşlarla sessizce sohbet etsek! 

Birkaç fotoğraf daha çekmiştim onları da fotoğraf bloguma ekledim. Bakmak isterseniz tıklayın!