Dışım tenha içim mahşer

Artık benim de güzel bir sukulentim var diyerek başlamak istiyorum yazıma. Kocamaaaan bir saksıyla mavi masamda bekliyor. Bugün bozulan kısımlarını kesip, saksısını değiştirip, toprağını yenileyip, büyük gövdesini iki kısma ayırdık çiçek bakımından anlayan Cezayirli çalışanımızla. Kediye mama ve kum almak için çıktığım Tizi Ouzou'daki bir çiçekçide buldum bu güzeli. Bir sürü rengi de var dediler pembesi moru. Daha önce renklilerini hiç görmediğimden pek inanamadım ama getireceği yer de uzak olduğundan bekleyemedim. Güneşi çok sever dedi satan kadın, çiçeği eken arkadaş ise güneşten hoşlanmaz dedi. Ben güneşi sevdiğini biliyordum ama şimdi biraz arada kaldım. Bakalım umarım bozulmadan bakmaya devam edebilirim. 

Bu görseller ilgili yazı yazamamıştım önceden şimdi onu da aradan çıkartmak istedim. Burası Tizi'ye giderken geçtiğimiz DBK (Merabou) denilen bir yerde kurulan pazar. İki tane pazarı varmış, birinin adı Dubai pazarı. İsmine aldanmamak en iyisi çünkü bizdeki bit pazarları gibi aynı. Yani öyle rahatlıkla giyim kuşam alınabilecek bir yer değil. Tezgahlardaki ürünler genelde çok eski püskü ama ileriye doğru devam edilince ufak dükkan tadında yerlerde güzel ürünler satılıyor. Cezayir elbiselerinden almak için gittim ben. Ayakkabılar, takılar, çantalar var çokça. Tizi Merkezdeki Arti Sanat'ta takılar çok pahalı oluyor. Buralarda her şey Tizi'den daha ucuz. Genelde halk da buralardan alışveriş yapıyor zaten. Yine de Tizi'de gittiğim o enteresan pasaj daha güzel bence. Orası labirent gibi ve uzun. Hem daha temiz, daha şehir merkezinde. Gidilebilir bir yerde yani.

Tizi Ouzou merkezde satılan bol işlemeli ve boncuklu elbiseler burada yarı fiyatından daha az. Bir dahaki sefere daha rahat gezeceğime eminim. Bu ilk deneme oldu, biraz da acele oldu o yüzden çok anlayamadım. 

Bu ağaçtan Tizi Ouzou'da birkaç yerde gördüm. Burası DBK'da büyük bir düğün salonunun bahçesi. Ağacın adı Violette. Yakından daha güzel görünüyor. Bir de normal kaktüslerden farklı Meksika kaktüsü dedikleri kaktüs'ten gördüm. Bildiğiniz ağaç gibiydi. Arabayla geçtiğimizden fotoğraf çekemedim ama bir dahaki sefere çekeceğimi umuyorum. 

Yine yol üzerinde bulunan site tarzında yapılmış evlerden görüntüler. Biraz ürkütücü görünüyor kabul ediyorum. Zaten daha çok villa katı tercih ediliyor diyebilirim. Yani biz apartmanları biraz kasvetli ve pis bulmuştuk ilk ev bakarken. Ama temiz apartmanlarda oturan arkadaşlarımız da var. Yine de ne olursa olsun Cezayir'de apartman olarak gördüğüm en temiz, düzenli ve modern yerleşim yerleri başkentteki Kouba ve Tlimli'deydi.

Hırsızdan korunmak maksatlı ilk katlardaki pencerelerde her zamanki gibi demirler var. 

Bu kedicik bir süredir devamlı çevremizde. Evin orayı da kendine komşu  kapısı belledi. Bizim kızı da gördü ki arada pencerenin önündeki tahtaların üzerine çıkıp miyavlıyor. Bizimki pek korkak. Zaten normalde kendi gölgesinden bile korktuğundan bu erkek kediden korkmaması ilginç olurdu. 

Zibidi kedi bugün evden ofise kadar önüme kendini ata ata geldi. Ben de her seferinde dayanamayıp eğilip göbüşünü sevdim tabii ki. Bu yüzden 5 dakikalık mesafeyi 20 dakika gibi bir zamanda aldık.

Tombul çekirgeler artık etrafta görünmeye başladılar. Çok ağır ilerlediklerinden ve zıplayıp uçamadıklarından pek çok böceğe ve karıncaya, koca cüsselerine rağmen yem oluyorlar. Tabi aslında yakından da epey ürkütücüler çünkü gerçekten kocamanlar. Yanına çok yanaşamadığımdan ölçü olabilecek bir şey koyamadım ama bakalım bir dahaki sefer için de söz veremiyorum:) Kesinlikle çorbalık olduklarını da söylemeliyim. Henüz yakınlarda yiyen birine rastlamadım ama şehir efsanesi tadındaki bu habere ısrarla inanıyorum. 

Her ne sebeple olursa olsun ve ne kadar kısa süreli de olsa şantiye dışında olabilmek çok güzel. Dışarıda hayat olağanca hızıyla akıyor. İnsanlar güneşe dönmüşler yüzlerini, çocuklar oyunlar oynuyor, kadınlar toplanmış iş işliyor veya sohbet ediyor, erkekler her zamanki gibi kahvelerde. Dışarıdaki insan kalabalığı adeta benim içimde mahşer yerini oluşturuyor. Ben sessizleşip dinledikçe nasıl kelimelerim çoğalıyorsa, dışarıdaki kalabalığı görünce de ıssız çorak topraklar gibi oluyorum. 

Genelde konuşurum, konuşmayı severim. Ama burada herkesin anlatacak o kadar çok şeyi var ki bana bir türlü sıra gelmiyor. Bir gün istiyorum sadece, ki o gün geldiğinde bütün hayatımı baştan sona sıralayacağım sabahın ilk ışıklarına dek. Belki de günlerce susmadan konuşurum kimbilir. Çünkü etraftaki bunca bencillikte benim hayatımın detaylarının kimse için bir önemi yok. 

Mutlu bir hafta sonu geçirmenizi diliyorum. Ailenizle, dostlarınızla keyifli dakikaları es geçmeyin, herşeye rağmen hayatın tadını çıkartın benden söylemesi!