Pazar notları: Ne bir oje, ne bir küpe

Bugün yine olağan bir pazar. Hava epey kasvetli. Yarından sonra artık sıcaklar geri geliyor diyorlar. Böyle yağdı yağacak derken insanın içi kararıyor. Yağsa rahatlayacağız ama o da yok.

Bu güzel desenle başlamak istedim yazıma. Yine koştur koştur geçen günlerin ardından geleneksel desenlere bakmak mutlu ediyor. Bu desenler Fas'ta daha sık karşımıza çıksa da Cezayir'de de çok kullanılıyor. Adı Zellij, Zillij deniyor. Zaten Fas ve Cezayir kültürü iç içe geçmiş durumda. Neyin nerede başlayıp nerede bittiği kestirilemiyor. Bu yüzden aslında Cezayir'e özgü bir desen stili de diyebiliriz. Detaylı açıklayacağım bir yazı hazırlıyorum. Orada nasıl yapıldığına dair de yazacağım çünkü benim çok ilgimi çekiyor. 

Desenli seramikler artık Türkiye'de de revaçta ama bu türleri değil. Umarım bir gün bunlar da gelir, zira benim en sevdiklerim. 

Cuma tatilimiz her zamanki gibi değildi bu sefer, epey güzel bir cuma geçirdik. Eşimin kardeşinin bebeği oldu demiştim. Onu görmeye gittik. Hep birlikte güzel bir kahvaltı ettik, bolca sohbet ettik ve bebişimizi sevdik. Maşallah büyümüş, tatlı bir bebek. Sonrasında da yeni tanıştığımız arkadaşlarımızla buluşup güzel vakit geçirdik. 

Başlık yazısında anlatmak istediğimse şuydu; uzun zamandır gerçekten içimden hiç takı takmak, süslenmek, kendime bakmak pek gelmiyordu. Normalde takıp takıştırmayı severim. Ama bir süredir iç sıkıntım dışıma vurdu herhalde. Ne oje sürüyordum ki çok severim, ne de bir minik küpe takıyordum. Yeni arkadaşlarımızla buluşmaya giderken biraz kendime çeki düzen verdim haliyle. Bana da pek iyi geldi. Zaten sonrasında özlediğimi fark ettim örneğin bugün minik bir küpe takıverdim. Hala eskiye dönememiş olsam da idare ediyorum vaziyetleri. Şantiye ortamı sanırım çok etkiliyor.

Yine bahçe duvarlarından bir kesit. Eltim, yani Fella'ların ailesinin verandası bu seramiklerle kaplıydı. Boş durmadım arada fotoğraf çektim elbette. Güzel kocaman bir evleri var. Geleneksel bir Cezayir evi aslında, büyük mutfak, kocaman odalar ve veranda. Orada olmak güzeldi. Çünkü devamlı şahtiye'de kalınca insan ev yaşantısını, ev havasını özlüyor. Bu deseni çizmeyi öğrenmeye çalışıyorum şu anda. Umarım bir gün nasıl yapıldığını videoların haricinde canlı canlı da görmek imkanı bulurum. Buradan dönmeden önce görmek, tecrübe etmek istediklerimin arasında seramiklerin ve takıların nasıl yapıldığını bizzat görmek de var. 

Bahçedeki saksının içinde iki tip sukulent'de vardı. İlk gittiğimde gözüme çarpmamıştı sonrasında hemen fotoğrafladım ve biraz da sevdim. Aslında ufak olanlardan biraz kendim için alıp saksıya diksem mi dedim ama sonra bozmaya kıyamadım. Belki bir dışarı çıktığımda çiçekçi açık olursa bakarım dedim verandamız için. O kadar güzeller ki sanki özenle yapılmışçasına narin ve muntazam. Kaktüs ve sukulentler en sevdiklerim. Onların etrafta bolca var olduğu bir coğrafyada olmak da harika. Her ne kadar bizim şantiyemiz ve çevresi pek nasibini almış olmasa da. 

Bu güzel kapılı ev de Fella'ların yan komşularının kapısıydı yanlış anımsamıyorsam. Arabayı döndürürken hızlıca çekiverdim. Ahşap kapıları daha çok sevsem de bu demir olanlar da hoşuma gidiyor. Ayrıca kenarlık olarak kullanılan desenli seramiklere de bayılıyorum. Başkentte bu tip binalar ve evler daha fazla tabiki. Buralar daha kasaba havasında olduğundan pek sık karşımıza çıkmıyor. Çıkınca da seviniyorum zaten fazlasıyla. 

 

 

Bu uykucu şirin de bizim şantiyemizin kedilerinden. Yattığı yer yemekhanenin kapısı. Arada artan yemeklerden veriyorlar. Bazen de ben onlar için aldığım mamadan koyuyorum. Bu sıra alamadım ama yakında yine alacağım. O gün sıcak bir gündü. Sıcak taşların üzerinde keyif yapmakta üstlerine yok zaten. Bu hallerine bayılıyorum. Her hayvanı seviyor olsam da bazen dünyadaki en güzel yaratıklar kedilermiş gibi geliyor :) Ama tabi sonra koalaları, pandaları, leoparları, balinaları düşününce vazgeçiyorum. Yine de etrafta kedi olması mutlu ediyor. 

Bize de size de güzel bir hafta diliyorum. Yanınızdakilerin, elinizdekilerin kıymetini bilin ve bu güzel havaların tadını çıkartın!