'Garibim.
Ne bir güzel var avutacak gönlümü,
ne de bir tanıdık çehre.
Bir tren sesi duymayagöreyim
İki gözüm iki çeşme...'
Orhan Veli
Bu haliyle sevdim ben şehrimi. Tıngır mıngır trenleriyle ve upuzun, paslı demir raylarıyla. Çocukluğumu sever gibi sevdim ağaçlarını, yollarını, eski beton duvarlarını. Binaları yok oldu zamanda, yırtıldı dantelli perdeleri tanımadıklarımın. Yok yerleri resimlerle doldurabilmeyi sevdim. Yenisi yapıldı eskinin yerine, bir iz arayıp bulamadığımda dahi geçmişten, bir zamanlar orada olanı sevdim ısrarla. Orada doğdum, büyüdüm, doğruldum, sevindim, sevildim.
Bugün Orhan Veli geldi buldu beni, bir tren sesi geldi kulağıma ağladım. Sisinin kokusunu bile özledim dedim kendime, kendimle konuştum. Babannemin elinden tutup çarşıya giderken raylardan geçme heyecanımı duydum yeniden içimde, gizli saklı köşelerde bulduğum taşları tokaçları toplar gibi topladım her birini, beş satır şiirde.
Memleketimi özledim. Hoş; pek kimse özlemiyor bu devirde böyle hallerini. Bir ben mi kaldım uslanmaz ruhumla dolaşan bu siyah beyaz karelerde. Az sonra geçecek sanki bir tren ve el sallayacak babannelerinin elinden tutan tüm çocuklar. Annem de hemen şuracıkta duracak, gideceğim öğlenleri yanına, fotoğrafın tam da bittiği yerde...
Annem, teyzem ve anneannem. Üç güzel insan. Yürüyorlar sokaklarda zamana gülümseyerek. Ben ailemden öğrendim memleketimi sevmeyi, hatıralarımı sevmeyi. Biz hep sevdik çünkü, yerleri, odaları, sokakları, başka yüzleri.
İzmit, içinden trenler geçen şehrim. Hep o haliyle kalacak hatırımda ve ne zaman bu şiiri hatırlasam benim de içimden geçecek o trenler, çocukluğumla!
Not: İzmit fotoğrafları web'den alıntıdır.
ah tuğba,şimdi insanlarımız başka bi memleketin milli marşına,ölülerine saygı duymuyor.sanırım anılarımıza sıkı sıkı sahip çıkmalıyız.artık gelecek kahırla geliyor,ne yazık.
YanıtlaSilsen öyle güzel anlatıyorsun ki herşeyi niyeti olmasa da sever insan anlattığın şeyleri.yeter ki okusun,yeter ki anlamak istesin,sonra sever:)
sevgiler canım.
Biz geleceği de geçmişi de yeteri kadar düşünmeyen bir milletiz zaten canım. Ama bizim gibiler işte kıymet veriyor ancak.
SilBen biraz takıntılıyım geçmiş zamana, o yüzden yazıyorum bolca. Anlattıklarımı sevmenizi de seviyorum. Motive oluyor bana da.
Çok öpüyorum canım
Ben de ozluyorum. Hem de cok!
YanıtlaSilÖzlenmez mi hiç. Her gün ayrıca güzeldi sanki eskiden...
SilSevgiler
Sabah sabah! Pek hüzünlendirdi bu satırlar... Ben de Yalova'yı, ordan geçen çocukluğumu, ilk gençliğimi çok özlüyorum ama şükür bir ayağımız hep orda ;) Keşke o son fotoğraftaki kalabilseler anneler, teyzeler, ananeler... Hep genç, hep sağlıklı, hep neşeli...
YanıtlaSilNe güzel yazıydı, teşekkürler :)
Sabah sabah hüzünlendirmek istemezdim aslında ama bazı durumlarda hüzün iyi geliyor insana. Yalova da çok güzeldir, arkadaşlarım var onlar da bahsederler hep. Bizim de aile orada olduğu için bir ayağımız izmitte, bu güzel bir şey, kopmamak.
SilKeşke dediğin gibi olabilseydi evet, herkes aynı kalsa, kimse hayatımızdan kopup gitmese ama hayat işte sınıyor bir şekilde yaşlılıkla ölümlerle
Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için. Mutlu oldum.
Sevgiler selamlar çok
İzmit'in bu halini bende çok seviyorum. Oysa şimdi kalabalık ve kaos hali hakim. Binalar, araçlar, trafik, sıkışık geliyor bana. Trenle Adapazarına halama gittiğimiz yolculuklar geliyor aklıma. bir de annem doktora giderdi arasıra teyzemle izmite. bizi de götürürdü. doktor sonrası Adem Baba diye bir dönerci vardı ona gider döner yer eve dönerdik :)
YanıtlaSilO zamanlar bir başkaydı. Daha eski hallerine de tanık olabilmek çok isterdim. Şimdi çok kalabalık evet ve yeni yapılar de çehreyi değiştiriyor. Biz de çok tren yolculuğu yapardık. o yeşil biletleri ve koltukların arasındaki yeşil ufak masaları özlüyorum. Adem baba meşhurdur evet biliyorum orayı, ne güzeldi eski zamanlar hey gidi hey
SilAnnenlerin fotoğrafı ne kadar hoş. Siyah beyaz fotoğrafları, hele gerçekten de eskilerden kalmaysa, çok seviyorum.
YanıtlaSilYazınla bu sefer de İzmit'e gittim. Teşekkürler bu güzel duyguları bizlerle de paylaştığın için.
Sevgiler Tuğbacım, öpüyorum.
Denizcim fotoğraf gerçek, eski fotoğrafları karıştırırken almıştım, pek seviyorum ben de. Yazımı beğenmene mutlu oldum canım teşekkür ederim. Böyle böyle dışarı çıkamasam da içimde yolculuklarıma devam ediyorum ben de.
SilSevgiler canım
Orhan Velinin dizeleride ve sizinde satırlarınız çok anlamlı..Duygu yüklü işte.İnsanın çocukluğu geçtiği, sevdiklerinin olduğu şehir çok özel hep ama keşke bir de hatırladığı gibi kalsa o şehirler daha da güzel olurdu.
YanıtlaSilMerhaba. Çok teşekkür ederim güzel yorumunuza. Çocukluğun geçtiği yerlerin güzel hatıraları insanın aklından hiç silinmiyor, hiç silinmese de keşke zaten. O zamanları olduğu gibi hatırlamak çok iyi geliyor. Dediğiniz gibi keşke o halleriyle dursalardı hep zamanın ortasında .
SilSevgilerimle
Ba-yıl-dım!
YanıtlaSilCanımmm çok teşekkür ederim. Ben de bayılmana bayıldım! Öperim
SilTuğbacım Ne kadar ortak anı ve duygumuz varmış meğer Çok sevdim yazını :)
YanıtlaSilDefnecim;
SilÇok teşekkür ederim. Ortak anı ve duygularımız olmasına memnun oldum. Kocaman sevgiler benden..
Annen, teyzen ve anneannenin olduğu fotoğraf ne güzelmiş. İçinde saklı hatıralarla ne yüklü, özel. Ben aile büyüklerinin çook eski fotoğraflarına bakarken şöyle bir hisle dolarım: Benden çok önce olduğunu bildiğim ama içinde gelecekten de yani benden de bir parça taşıyan bir an... Bu fotoğraf da öyle. Sen yoksun ama içinde senden bir şey de var.
YanıtlaSilEski fotoğrafları ben de çok seviyorum. Aynı hissi ben de yaşarım, bir de oradaymışım gibi geliyor çoğu zaman, sanırım bu da o histen kaynaklanıyor. Eski fotoğraflar iyi ki varlar, en kıymetlilerim:)
Sil