Geçmeyen Zaman

Zaman, zaman, zaman...Çok eski bir yazımda şöyle yazmışım zaman tüy ve kurşun gibi..Ne doğru bir cümle..

Bugünlerde zaman enteresan bir şekilde ilerliyor. Sanırım gitme zamanı yaklaştığı için olsa gerek. Sanki hiiç geçmiyor olduğu yerde sayıklıyor. Türkiye de zaman çok çabuk geçiyordu hep benim için özellikle de buradan tatil amaçlı gittiğimde. Cezayir e gelmeden evvel öyle değildi tabi. Sonra tuhaf bir biçimde gördüm ki burdada zaman deli gibi geçiyor. Aslında bu duruma şaşırdım. İlk geldiğim zamanlar burayı tanıma hevesinin verdiği heyecandan çabuk geçiyordu sanırım. Bir ara duraksamalar yaşadık birlikte ama sonra yine aynı tempoya girdik. Sabah uyanıyor öğlen yemek yiyor sonra odamda kitap okuyor ve akşamüstü internete girmek için eşimin ofisine geliyordum ve bir anda gece oluveriyordu. İnanılmazdı. Şimdiyse dakikaları sayıyorum adeta gözüm hep takvimde ve saatte. Sanki takvime aralıklı olarak baksam bir anda gün geçecekmiş gibi geliyor.

Bugün yine aynı şekilde öğlen yemeğimi yedikten sonra odama gittim. İçimden film izlemek geldi. Sonra düğün cdlerimizi taktım ve biraz onlara baktım. Ne kadar da güzeldi. Birkaç gündür boncuklarımla haşır neşirim. Birkaç tane kolye ve bileklik yaptım kendime. Sanırım bugün yarın fotoğraflarını çekerim ve sizlerle de paylaşırım. Zevkli bir uğraş. Ama yatağımın üzerinde yaptığım için dün resmen boynum tutuldu. Akşam bir ağrı kesicinin eşliğinde rahatlaması için krem sürüp ovduk. Sabah kalktığımda daha iyiydi. Deminden beri yine gözüm saatte. Çok komik hissediyorum kendimi. Bile bile lades yani. Çocuk gibiyim.

Türkiyeye gitmemize beş gün kaldı. Aklım hep orda. Gittiğimizde neler yapacağımızı nerelere gideceğimizi düşünüp duruyorum. Saatlerce öylesine uzanıp kafamda yerleri canlandırmak ve oralarda hayali geziler yapmak hoşuma gidiyor. Bir yandan da bavulları düşünüyorum. İçlerine neler koymalıyım gelirken acaba bize yeter mi burdan götürdüğümüz bavullar diye geçen sefer ile mukayese yapmaya çalışıyorum. Burdaki fazla eşyaları her gittiğimiz seferde götürüyorum. Yerine yenileri geliyor tabiki. Okuduğum kitaplarım gidiyor okumak istediklerim geliyor, oyuncaklarım gidiyor yerine başka bir tane geliyor. Burdan eşim bana bir ayıcık almıştı üzerinde yeşil bir kazak var pek şeker. Adı da mümü. Bu sefer onu da götürücem giderken gelirken başka bir tane getirebilmek için. Çok fazla eşya olsun istemiyorum evde çünkü taşınma durumunda falan onlarla uğraşmak çok zor olacaktır. Malum bavullarımızın bir ağırlık kapasitesi var. Son gelişimde sadece iki bavul geldim ama birinin ağırlığı 30 kiloyu geçtiği için havaalanında boşaltmam gerekti. Tam bir sinir harbiydi. Ama onun da yolunu buldum ve getirmek için aldığım hiçbir şeyi geri bırakmadık. Bavuldan bir el çantası alıp fazlalık olan 2 kilomu onun içine tıkıverdim telaşla. Ama baya bir heyecan yaptım. Bu sefer de gelirken yine ekstra bir yemek çantası yapmayı düşünüyoruz. Burda en çok ihtiyacımız olan şey benim kitaplarım ve ıvır zıvırlarım haricinde yiyecek oluyor. Özellikle de beyaz peynir ve zeytin.

Havalar yine aşırı derecede sıcak. Dışarı da durmak akıl karı değil. Odalarda klimalar olmasa ne yapardık bilemiyorum. Bu sene sadece bir defa havuza gidebildik. O yüzden yazlıklara gidince bol bol denize girmeyi planlıyorum. Su kuşu olacağım yine. Büyük bir zevkle. Ve türkiyede çekeceğim yeni bir sürü fotoğrafı düşününce heyecanlanıyorum. Blogum için süper olacak. Eminim yazacak da çok fazla şey olacak. Gerçi oradaki zamanların bize verdiği hazzı kelimeler ifade etmekte yetersiz kalacaktır eminim. Hadi artık zaman bize bir kıyak yapıversen de hemencecik geçiversen. Ama sonra bir müddet durman gerekecek unutma sakın!