Güzel bir perşembe akşamında

Bugün yine aklımda onlarca şeyle oturdum bilgisayarımın başına. Önce okumam gereken maillerimi okudum sonra yazmam gereken maillerimi yazdım, birkaç blog dolaştım ve buraya geri geldim. Blogumu iki gündür yazısız bırakmışım. Dün yazmak istemiştim aslında ama yorgunluğa, uykuya ve kitabımın sayfalarına yenik düştüm. İyi de oldu aslında. Tabi yine yazmadan durmam mümkün mü. Odamda karaladım defterlerime yeni şeyler, sonra renkli resim defterime resimler yaptım.

Perşembe günü geldi diye seviniyordum daha çarşambanın öğle vaktinden itibaren. Ama sonra cuma günü tatil yapmayacağımızı çalışmaları gerektiğini öğrendim türklerin. Havuz hayallerim suya düştü ve boğuldu tabiki. Ama buradaki arkadaşım Sarah'nın doğumgünüydü perşembe günü ve bizi de davet etmişlerdi. Perşembe günü akşamı saat 5.30 gibi yola çıktık. Alger e gittik. Doğum günü hediyemizi aldık ve tam vaktinde buluşacağımız restorantın önündeydik. Aynı anda gelmişiz zaten. Öpüştük -burda üç defa öpülüyorsunuz-mutluluk dileklerimizi ilettik birbirimize.

Restorantda güzel bir yemek yedik ve sohbet ettik. Ben genelde fransızca konuşmalara pek hakim olamadım her ne kadar eşim çevirse bile ama sarah ile türkçe sohbet ettik. Yemekte sadece eşim ve ben vardık. Bizi davet etmelerine çok ama çok sevindik. Bu bizi ne kadar sevdiklerini gösterdi bir kez daha. Daha sonra yoğun bir trafik eşliğinde eğlencemize devam edeceğimiz Zeralda daki Cafe ye gittik. Daha doğrusu çimenlikler içinde güzel bir bahçeye. Bütün ailesi oradaydı Sarah nın. Büyük annesi, büyük babası, teyzeleri, eniştesi ve biz. O kadar tatlı insanlar ki. Son derece güler yüzlü, konuşkan, misafirperver. Anlayamadığım konuşmalar haricinde kendimi hiç yabancı hissetmedim onlara. Büyükannesi beni çok sevdi ben de onu. Son derece şeker bir bayan. Beni hemen evine davet etti. Ve beni beğendiğini anlatmak için eliyle tamam çok güzel işareti yaptı. Çok sevindim tabi ben de. Limonata içtik pastamızı kestik ve yan taraftaki diskotekten gelen çıstak çıstak müzik eşliğinde çok eğlenceli bir gece geçirdik.

Eve vardığımızda saat 12 yi geçiyordu. Cezayir de ilk defa bu kadar geç geldik evimize. Değişiklik oldu bizim için de. Biraz tv ye baktıktan sonra hemen uyuduk günün yorgunluğuyla. Sabah da erkenden yola çıktık ve kampa geri geldik.

İki hafta arka arkaya tatil yapmadan kampta kalmak eşim için de benim içinde biraz zor oluyor. Ama en çok onun için. Sonuçta burası benim için hep tatil demek bir nevi ama o çalışıyor, yoruluyor dinlenmeye ihtiyacı var. Geçen hafta iki gün tatil yapmıştık da nasıl güzeldi o iki gün. İlaç gibi gelmişti ikimize de. Tam anlamıyla dinlendiğimizi hissetmiştik evimizde. İnsanın kendi evinde olması da ayrı bir güzellik zaten. Bu hafta İnşallah bir aksilik çıkmaz evimize gidersek o daha önce bahsettiğim sarımsaklı fesleğenli makarnadan yapacağım ve yanına da somonlu mısırlı salatamızdan. Bir de yeni öğrendiğim karpuzlu limonatadan..Bunun için sabırsızlanıyorum gerçekten de..

Doğum günü kızımız Sarah ve ben:) Altta da doğum günü pastası kesildiğinde alkışlarken..

Sarah'nın babası mösyö Lahcene, eşim ve ben..

Bu fotoğrafta da Sarah'nın teyzesi ve büyükannesiyle birlikte mutlu mutlu gülümserken..