Yine geciktirdiğim bir yazı:Yılbaşı gecemiz

Birkaç gündür bu yazıyı yazmayı istiyordum ama bir türlü fırsat olmadı. İnternetin ve bilgisayarımın azizliğine uğradım yine. Her zamanki gibi git gel'li bir ruh hali içerisindeydi internetimiz; beni çileden çıkarttı. Bilgisayarımsa ne kadar fazlalıklarını yok etmiş olsam da kaplumbağa yavaşlığında çalışıyordu günlerdir. Bugün format yeme günüydü aslında ama bilgisayarcımız olmadığından kurtardı bakalım şimdilik. Ben de daha fazla gecikmeden yazayım dedim.

Yeniyıla evimizde girdik. Geçen sene kampta girmiştik pek de haz vermemişti bize. Ne de olsa her zaman kamptayız. Bu sefer bari evde başbaşa olalım dedik. Gidilecek fazla bir yer alternatifi yoktu zaten. Yemeğimizi dışarıda yedikten sonra çerezlerimiz, cipsimiz, meyvelerimiz, ve tabi sofranın olmazsa olmazı beyaz peynir ve rakımız vardı. Ahh keşke kavunda olsaydı. Burada hala kavun bulabiliyoruz. Nasıl Türkiye de Kırkağaç kavunu meşhursa burada da Tiziouzu Kavunu meşhur ve hala satılıyor yollarda. Bu memleketin de bu özelliğini seviyorum işte meyve çok bol ve her zaman çoğu şey bulunabiliyor.

Yeni aldığım elbisemi giydim hemen eve gelir gelmez. Yeni yılda yeni şeyler almayı ve giymeyi çok seviyorum. Kocaman ailemle geçirdiğim yeni yılları özlüyorum. O zaman da herkes süslü püslü giyinir onlarca yemek hazırlanır. Kocaman hindi ve iç pilav ve çeşitli mezeler eşliğinde sohbetler edilir, bazen tombala oynanır, yeri gelir kalkılır göbek atılır..Biz pek kalkıp göbek falan atmadık tabi. Ama yine de güzel geçti gecemiz. Çok istedim aslında bir yere gitsek de şöyle eğlensek diye ama malum burası Cezayir. Pek tarzlarımız da uymuyor sanırım. Büyük otellerde eminim güzel programlar vardı ama çoğu için rezervasyonda gecikmiştik. En son sorduğumuz yerin fiyatı da dudağımızı uçuklatmaya yetti. Neredeyse milyarlar.. İki kişi için. Parayı kolay kazanılıyor zannediyor onlar herhalde. Güzelim memleketim dururken ben neden kalkayım da buralara geleyim o zaman değil mi yani kolay kazansaydım?

Eski yeniyıl akşamlarımızdan bahsetmişken onlardan da birkaç kareyi paylaşmak istiyorum sizinle, ben de yeniden hatırlamış olayım böylelikle o günleri. Zaten durup durup bakıyorum ama:)

Soldan ilk fotoğrafta Ankaradaki yılbaşı akşamı sofrasını görüyorsunuz. Çeşit süperr..En sevdiklerim. Ayrıca o kocaman şarap kadehlerine de bayılıyorum. Çok büyük keyif alıyorum onlarla şarap içerken.

Onun yanındaki benim cicikom annem. Tabi o zaman azıcık tombili. Bu fotoğraf bayağı eski. Devamında göreceğimiz gibi babannem de fotoğrafta. (Babannemi 2006 da kaybettik.) Annem düğünümüz için tam 9 kilo verdi. Maşallah tığ gibi oldu zuzum benim. Hindimizi getirirken görüyorsunuz annemi.

Altta solda İzmitteki eski fotoğrafın devamı. Soldaki kırmızılı ben. O zaman saçlarım sarıydı. Fotoda pek belli olmasa da. Yanımda ananem, babannem, sofra başında babam, amcam, yeğenim elif, yengem ve annem. Fotoyu çekende halam:) ama onu göremediniz. Onun da fotosunu koyacağım bu foto grubunda hep o çekmiş hiç çıkmamış.

Alt sağda ise Ankara akşamının devamı. Herkesi ayrı ayrı çook seviyorum. Hepsini çook özledim. Umuyorum ki bir dahaki yeniyıl da bu fotolarda eşimle biz de olacağız ve tabi Funda annem, tuna babam ve can'ın da olmasını istiyorum. Komple bir kalabalık:):)En eğlenceli kısmı da bu zaten..

Canım sevgilim bu da senin için..En sevdiğin şarkı. Senin sayende ben de çok seviyorum artık bu şarkıyı:) hadi birlikte sevmeye devam o zaman...