Kefken; bambaşka bir yer

Gidenler bilirler ama yaşayanlar daha iyi bilirler kefken'i..Çocukluğumdan beri gittiğim yegane yer burası. Bir başka huzur ve güzellik mekanı. Hiçbir yere değişmeyeceğim, anılarımla dopdolu bir yer. Hani her taşı farklı bir hikaye anlatır derler ya, öyle işte benim için. İçinde türlü türlü hikayeler ve hayatlar barındıran küçük bir balıkçı köyü aslında. Onunla birlikte büyüdüm ben. Ve ben büyüdükçe o daha da büyüdü içimde. Tatillerimde gitmeyi en çok istediğim yer oldu her zaman. Aylar evvelinden hayalini kurmaya başladığım, zaman yaklaştıkça da çocuk gibi heyecanlandığım bir yer. Belki görenler diyorlardır içlerinden, "ne buluyorsun bu küçücük yerde?" diye. Benim yaşadıklarım asıl orayı güzelleştiren. Ve tabi görmesini, dinlemesini, koklamasını da bilmek gerek tüm dokularını. Kuşların cıvıltısını dinlemek, güneşin doğuşunu ve batışını izlemek, fırından taze çıkan ekmeğin kokusunu duymak, yosunların yeşilini görmek, denizin dalgasını izlemek, sahilin ihtişamına hayret etmek, yaşamak lazım.

Burası liman. İlk fotoğraf limana girişteki alandan çekildi. İkincisi ise Nihat Erim tepesinden. Güneşi batırmaya gitmiştik annemle. Ardından deli bir fırtına kopmuştu o akşam. O bile güzeldi. Sanki şimşek burada başka çakıyor, yağmur diğer yerlerden farklı yağıyor, Karadenize has..

Teknelerin cıvıl cıvıl renkleri insanın içini açıyor. Fotoğraflara bakarken elimi uzatıp dokunmak istiyorum cilalanmış gövdelerine, ve burnuma çekmek boya kokusunu..

Limana giren minik bir tekne. Kimbilir neler yaşadı karadenizin sularında. Kaç tane balık getirdi koynunda gelirken.

Ağların renkleri o kadar güzel ki. Dantel işler gibi işlemiş balıkçılar onları özenle.

Ve tabi kayalara bekçilik eden yengeçlerimiz de var. Akşam saatlerinde göreve çıkıyorlar sanki. Herkes evine döndüğünde onların zamanı başlıyor.

Bazen de böyle çarşaf gibi; dupduru ve dingin oluyor sular. Taa yükseklerden kendini bırakıvermek istiyorsun serin sulara. O sahili yürümek boydan boya o kadar güzel ki sabahın ilk ışıklarında, hatta güneş bataken, yağmur yağarken ve hatta yakamozlarda..

Burası da kapri. Eskiden her yer öyle çalılık doluymuş ki annelerimiz babalarımız zor ulaşırlarmış denize. Kimse bilmezken henüz buraları onlar gençlik yıllarının en güzel zamanlarını yaşamışlar.

Burası da hemen kaprinin yan tarafı, bizim havuz dediğimiz yer. Nasıl da güzel görünüyor deniz öyle değil mi?

Bu fotoğraf da daha kefken'in şimdiki kefken olmadığı zamanlarında çekilmiş. Her yer nasıl da boş. Evler bile o kadar azmış ki o zamanlar. Çadır kurmaya gelirlermiş. Bizim evimiz de o zamanlar minicik tek katlı bir evmiş o zamanın ilk evlerinden sanırım. Bir dahaki sefere bulduğum eski fotoğrafları da göstereceğim sizlere..