Yaşamın Rengi

"...Yaşamın nasıl renklendiğini görmek için kaleydoskopa ne gerek var ki? Bir kişinin gözlerine bakmak yeter de artar bile o binbir çeşit rengi görmek için..Gözler ; sancılı bir gecede geliyorsa eğer aklına ve o an hiç çıkarmamacasına kazıyorsan beynine onları adım adım, işte o zaman kendin; yaşamın renklerine tuttuğun kaleydoskop oluverirsin bilmeden..Bilmeden yeni bir şey yaratmışsındır varlığınla..Bir köprü oluvermişsindir yaşamla , yaşanılanların arasında..."İşte bazen sen bilmeden giriverir bir ikinci kişi hayatına, hemde sen kale kapılarını sonuna dek kapattığını sandığında. O gelince kelimelerde gelir ardından, yaşamın binlerce rengi de..Kocaman kızıl bir harita oluverir yaşam..Eline alırsın haritanı ve o kızıllıkta aramaya koyulursun yeşil gözlerini sevdiğinin. Yeşille kırmızının uyumunu hep sevmişimdir ben..Sonsuz bir aşka teslimiyet vardır kırmızı da; yeşilse her zaman doğal olanı simgeler. beyaz kadar duru bir güzelliği yoktur onun ama, daha az kir tutar bilirsiniz..Ne de olsa insanız..Her zaman korumak isteriz kendimizi, hayatın paslanmış taraflarından..Şimdi yaşamın bütün renkleri yüzümde, hissedebiliyorum bunu..Fakat onlara rağmen içimdeki küflenmiş taraflarımı görüyorum da , atamıyorum..Kibirli bir gölge oluveriyorum geceleri birden..Ve o an sanki herşey tek kişilik gibi geliyor..Yatağıma uzandığımda yıllardır sakladığım eski bir fotoğrafı bulmuşcasına katıksız bir sevinç kaplıyor içimi..Gözleri geliyor aklıma.. O zaman hayatımdaki tüm virgüller kayboluyor..Küskün yanım, sağ omzumda güvenle oturan bir meleğe dönüşüyor..Sonra penceresini açıveriyorum hayatımın ve uzun soluklar alıyorum..Gecenin tekliğinde bir el uzanıyor omzuma..Silahımı bırakıp o an; şeker kokulu sokaklarına dalıveriyorum bilmediğim bir bedenin. Ve tıpkı istanbul gibi bendeki tüm suçları kadere atıyorum..Hergün aynaya baktığımda gördüğüm yüz; o bilmediğim ifade kayıp gidiyor sessizce yeşilliğin dinginliğinde..bütün renklere inatla..Ve hayatı; vazgeçilmezim oluyor!