Detaylarda saklanan Cezayir

Detayların hayatımı anlamlandırmasını seviyorum. Kocaman dünyanın içindeki ufacık şeyler bazen yeni dünyalar yaratmamıza neden oluyor. Bulunduğumuz yer neresi olursa olsun güzelliklerini görmeye çalışmak gerekiyor. Yoksa yaşamak denen şey çok çekilmez bir şey olurdu.

Burası yaşadığımız yere yirmi dakika uzaklıkta olan Tizi Ouzou şehrinin merkezinden bir duvar takvimi. Ben öyle diyorum aslında, belki de değil. Fas'ta da görmüştüm böyle bir duvar ve üzerinde çeşitli programlar yazıyordu. Sanırım buraya da o tip şeyler yazabiliyorsun. Bence güzel ötesi bir fikir. Türkiye'de böyle boş duvar kaldıysa konser programları, sergi zamanları v.s yazılabilir bence renkli renkli. 

Cezayir'e yemeğe gittiğimizde çekmiştim bu fotoğrafı, arabanın içinden. Didouche Mourad caddesindeki binaları çok beğeniyorum ama yürüyerek gözlemlemek en güzeli. Gündüz vakti park yeri bulmak zor oluyor tabi. Balkondaki teyze de pek belli olmasa da geleneksel Cezayir elbisesiyle karşımızda. O mavi ferforjeler de renkleri ve motifleriyle bana kalırsa çok göz alıcı. 

Bu tarz fotoğrafları çok seviyorum. Cezayir için çok uygun bir filtre seçmişim çünkü burası gerçekten geçmişten kopup gelmiş bir mekan gibi hissettiriyor insana. Şu balkona asılan çamaşırlar da bu diyarlarda gözüme böyle güzel görünmeye başladı, bir de tabi şu mavi beyaz çizgili perdeler var. Buralara ayrı bir hava katıyorlar her ne kadar amaçları mahremiyet olsa da. 

Burası da yine başkent'teki büyük postane binasının hemen yanı. Bu mimariyi çok seviyorum. Bu pencereler insanı cezbediyor ve içerideki hayat hakkında delicesine merak uyandırıyor bende. Balkon ve teras bu civarlarda çok tercih ediliyor ve genelde hep büyük büyük oluyorlar. Yine mahremiyet uğruna çok kullanılmasa da görünüşte masalsı bir güzelliği andırıyorlar. 

Bu merdivenlere de Cezayir hakkında araştırma yaptığınız da web sayfalarında sıkça rastlanıyor. Herhalde başka da yok zaten böyle resimli merdiven. Hemen Didouche Mourad caddesinin bir üst kısmına çıkılıyor yanlış anımsamıyorsam. Oradan yaya olarak geçeli yıllar oldu. Bu fotoğrafı da yine yemeğe gittiğimiz akşam arabadan çektim. Havalar güzel olduğunda gezmek ve fotoğraf çekmek amaçlı gidebilirsek yeniden ve daha yakından detayları da göstererek fotoğraflayabilirim umarım. 

Son zamanlarda Türkiye'de de desenli seramikler çok revaçta. Özellikle de ermeni karosu denilen modeller çok kullanılıyor. Ama fiyatlar da bir o kadar pahalı. Burada bu tip seramikler hep eski zamanlardan kalanlar. Yenilerini de birkaç kere gördüm yapım atölyelerinin önünden geçerken. Burada öyle Türkiye'deki gibi seramik mağazaları pek yok. Daha çok kapıları açık eski bir atölye görünümündeki yerlerde gördüm ben desenli seramikleri. Fiyatları da Türkiye'ye nazaran epey uygundur diye düşünüyorum. Keşke getirmesi kolay olsa da evimiz için buradan desen desen seramik taşıyabilsek. Bu fotoğrafı Restaurant Le bon gibier'de çektim.( Adı av hayvanları manasına geliyor) Tavşan, ördek, kaz ve menüde mevcut. Güzel bir mekandır, yemekleri, dekorasyonu, şarapları, tatlıları ve nezih insanlarıyla. 

Ahşap kapılar ise bildiğiniz gibi Fas Tunus ve Cezayir üçgeninin vazgeçilmezlerinden. Dekoratif amaçlı olunca harika bir hava katıyorlar ortama. Ben evimin kapısının da böyle ahşaptan ve motifli olmasını çok isterdim ama güvenlik açısından tercih edemeyiz sanırım. Belki iç kapı olarak kullanılabilir ya da tam tersi. Yahut görünümü böyle olup da kilit sistemi güvenli olanlar tercih edilebilir. Tabi böyle bir şey varsa...Benim gördüklerimde hiç kilit yoktu sadece tutacakları ve tokmakları vardı veya eski usül zincirli olanları. 

Detaylarda saklanan başka bir Cezayir yazısında yeniden buluşmak dileğiyle.