Madenciler

4 Aralık tarihi tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de "Dünya Madenciler Günü" olarak kutlanır. Ben de bu vesile ile bir şeyler yazmak istedim bugün. Daha önce bilmediğim bir bilgi edindim bugün madenciler ile ilgili, çok da hoşuma gitti. Bugün madenciliğin piri olarak kabul edilen Santa Barbara'ya adanmış bir günmüş aslında. Roma İmparatorluğu zamanında babasının gazabından kaçarak, madencilerin çalışmakta olduğu bir mağaraya sığınmış ve bu madenciler tarafından azize kabul edilmiş. Aynı zamanda İzmit'te yaşamış olması ve efsanenin geçtiği mekanların Anadolu olmasının da ayrı bir önemi var. İnsanın içinde farklı duygular oluşturuyor. Mağaraya sığındıktan sonra ne olduğuna dair bir şey okuyamadım ne yazık ki. Ama merak ettim ve araştıracağım.  Ülkemiz madencilik konusunda epey geri aslında. Pek çok madeni çıkartıp işleyemiyoruz. Bildiklerimden biri bor madeni. Yine de bunun tam da aksine maden kazaları konusunda da bir numarayız ne yazık ki.  Maden kazalarında kim bilir kaç tane ailenin ocağı söndü. Hala madenciliğin gereken değeri görmesi için çaba gösteriyoruz deniliyorsa da yeterli derecede alınmayan önlemler,  bilgisizlik ve bana bir şey olmaz zihniyeti hakimiyetini sürdürüyor. Yurt dışında ne kadar ihtimamlı çalışıldığını, bir kişinin bile burnunun kanamadığını gördükçe, bizim kaybettiğimiz insanlarımız adına her gün daha da çok üzülüyorum.

Başka seçenekleri olsa eminim o insanlar yeraltının karanlıklarına dalmak ve ciğerlerini metanla doldurarak yaşamlarını kaybetmek istemezlerdi. 

Ben de bir maden mühendisiyle evliyim. Madenciliği her gün başka bir yönü ile öğreniyorum. Tünelin kazısının ilk zamanlarında bile oraya girerken nasıl berbat hissettiğimi anlatamam. Her seferinde öyle yerlerde çalışan insanlar için içim sızlıyor ki madenciler metrelerce derinlerde canlarını ortaya koyup çalışıyorlar. 

Bu dikkatsiz ve yanlışlarla dolu maden kazılarının umutla sona ereceğini düşünüyorum. Gereken önem ve hassasiyet umarım en kısa zamanda, daha fazla kayıp yaşanmadan sağlanır.